In Duplo goes to Indonesië

Na een lange reis van meer dan 24 uur, met een overstap in Abu Dhabi, kwamen we dan eindelijk aan in Jakarta. De eerste stap buiten het vliegveld voelde alsof we een sauna binnen stapten, ook al was het laat in de avond. De volgende ochtend was het tijd om te ontbijten met toast, en als je er vroeg bij was, toast met ei. De mensen van het hostel waren nog niet voorbereid op een groep van 30 jongeren die ongeveer op hetzelfde tijdstip gingen ontbijten, dus de eieren werden, met ongenoegen van velen, op het gemakje één voor één gemaakt. Na het ontbijt werden we opgehaald door Bram, onze Indonesische gids. Hij gaf ons een rondleiding door de oude stad, de haven en door de chaos van Chinatown, waar schildpadden doormidden gesneden werden, kippen ondersteboven hingen en kikkers met een elastiekje aan elkaar vastgebonden werden. De volgende ochtend namen we de uber naar de kust, om vervolgens de speedboat naar het eiland Puncak. Eenmaal aangekomen hadden Romie en ik weinig zin om te lopen, dus hebben wij een stukje gelift naar de enige beachclub op het eiland, waar wij vervolgens de hele dag vertoefd hebben. Het positieve aan deze beachclub was dat er Bintang radler was, het negatieve dat er een ontzettend vals zang geluid klonk door de speakers. Hoewel er meermaals gevraagd is of de speakers zachter konden, en of de man misschien kon stoppen met zingen, bleef het valse stemgeluid nog een te lange tijd. Bij terugkomst in Jakarta dineerden we nog bij een strandtent, waar we uiteindelijk voor onder de drie euro per persoon hebben gegeten. Op de zondagochtend ging de wekker erg vroeg, we moesten namelijk om 6 uur vertrekken naar de theeplantages in Bogor. Op de theeplantages was buiten thee ook nog citroengras en kaneel te vinden. Helaas had ik last van een zonnesteek waardoor ik niet quad gereden en geparaglided heb. Achteraf heel jammer omdat ik dit heel graag had willen doen, maar het was ook super leuk om iedereen in de lucht te zien bungelen. Na het weekend begonnen de drie formele dagen: de eerste naar Walalangi en Partners en daarna naar YCAB foundation, de tweede naar de Gadjah Mada universiteit en naar Pupuk Indonesia en de derde naar GoTo en de BSI Bank. De bedrijven die we bezocht hebben waren super divers, waardoor we een goed beeld hebben gekregen van hoe het werk in Indonesië eruit ziet. Na onze drie formele dagen, was het tijd voor een vrije dag. Op deze dag konden we, na elke dag vroeg op te hebben gestaan, even uitslapen. Met een grote groep In Duplo´ers vertrokken we aan het einde van de ochtend met de verbazingwekkend goed uitziende trein naar Bogor. Eenmaal in Bogor aangekomen, was het tijd om wat te eten bij een tentje met mooi uitzicht over de stad. Na het eten van Usus Ayam, schijnbaar de ingewanden van een kip, was het tijd om door te gaan naar de botanische tuinen. Na de fotoshoot in de botanische tuinen was het tijd om terug naar Jakarta te keren en iets te eten zonder rijst. We besloten daarom bij Café Batavia te eten, waar ze ook hutspot en poffertjes verkochten. De dag erna was het weer tijd om vroeg (lees: diep in de nacht) op pad te gaan; de wekker ging namelijk om 04:30. Het hostel had voor iedereen ontbijt klaargemaakt, maar de nasi goreng op dat tijdstip werd niet door iedereen gewaardeerd. De heenreis van ongeveer 5 uur over hobbelige paadjes viel best zwaar. Eenmaal aangekomen op het startpunt, startte onze klim naar de vulkaan. Na 1,5 uur flink doorstappen kwamen we aan bij een wit, naar ei-ruikend beekje, wat betekende dat we in de buurt van de vulkaan waren. Nadat we even gezwommen hebben in het stinkende, warme water uit de vulkaan, liepen we door naar een grote waterval, waar het water super schoon was. Na een lange reis terug, stopten we bij de McDonalds om avond te eten. Zelfs bij de McDonalds hadden ze allemaal verschillende versies met nasi. De laatste dag was ook een vrije dag, die ik besteed heb door al mijn overige geld uit te geven. Ik heb dus allerlei dingen in de supermarkt gekocht die ik helemaal niet nodig had. Ondertussen, een maand later, heb ik nog steeds zoete kaascrackers in de kast liggen thuis. Ik zou niet weten waarom, maar in Indonesië houden ze van toetjes met kaas eroverheen. Dit merkten we ook ‘s avonds toen we uiteten gingen met de hele groep en er kaas over de gebakken banaan heen zat. Na al het lekkere eten was het tijd om naar het vliegveld te vertrekken en ons klaar te maken voor een lange reis van meer dan 24 uur.