In Duplo’ers op het stembureau

De Tweede Kamerverkiezingen zitten er weer op en het verkennen voor een coalitie is in volle gang. Studenten waren dit jaar erg betrokken bij de verkiezingen. Zo gingen ze in grote getallen stemmen en hielpen ze mee op stembureaus. Hoe is het nou om als stembureaulid te werken? Vier In Duplo’ers delen hun ervaringen. 

Foske Vieveen

Beste lezers van De Duplomaat,

Momenteel lijkt het alweer tijden geleden dat de verkiezingen hebben plaatsgevonden - immers vliegen de termen "regeringsakkoord", "coalitie" en "verkenner" al een tijdje om de oren wanneer we onze nieuwsapp openen - maar dit was toch echt nog maar vorige week.

Vorige week heb ik mij in een neon geel hesje, een mondkapje en plastic handschoenen gehesen om te helpen bij de Tweede Kamerverkiezingen. Ik was te vinden op een locatie in Brielle, één van de mooiste, historische en verhaalrijkste vestingsteden in Nederland en tevens de plek waar ik als jong meisje heb gewoond. Ook bij de Europese Parlementsverkiezingen, Provinciale Statenverkiezingen en Waterschapsverkiezingen was ik hier te vinden.

Ik vind het tellen van de stemmen het allerleukste. De spanning die je voelt, het idee van "het moet goed gaan", de ontelbaar veel stappen die je zet (mijn stappenteller stond aan het einde van de dag op ruim 12.000 stappen) en de vreugde die je voelt als er een stem naar de partij van jouw politieke voorkeur gaat, zorgen voor een avond die - onlangs de vele uurtjes - snel voorbij gaat.

Het valt mij verder op dat de meeste vrijwilligers van gevorderde leeftijd zijn, maar dit maakt zo'n dag maar al te leuk. Dit zijn mensen die altijd een praatje willen maken en alles over jou te weten willen komen. Mijn dag op het stembureau zorgde dus niet alleen voor voldoening, maar was vooral erg gezellig!

Joep Wolfs

Bij de Tweede Kamerverkiezingen van vorige week heb ik geholpen als stembureaulid. Op maandag 15 maart konden mensen uit de risicogroepen alvast vroeg stemmen. In de praktijk bleek dat er ook een groep mensen was die ging stemmen en niet tot de risicogroepen behoren. Toch was het erg rustig in dit stembureau in Crooswijk en konden mensen goed onderling afstand houden. Naast het attenderen op de coronaregels die gelden in het stembureau, zorg je er ook voor dat mensen niet vergeten om hun stembiljet in de stembus te stoppen. 

Op woensdag was ik stembureaulid in Kralingen-Oost, lekker dichtbij huis. Het was de laatste dag dat je kon stemmen en dus was het een stuk drukker bij het stembureau. Aan het einde van de dag werden de stemmen ook geteld. Dit gaat volgens een vaste procedure die de voorzitter scherp in de gaten houdt. Eerst worden alle stembiljetten helemaal opengevouwen, vervolgens worden de aantallen stembiljetten geteld door de voorzitter en daarna worden de stembiljetten één voor één op een stapel van de juiste partij gelegd. Ten slotte worden deze stembiljetten per partij geteld. Al met al was het een leuke ervaring om mee te maken. Naast de werkzaamheden was er meer dan genoeg tijd om koffie te drinken en een praatje te maken met de andere stembureauleden. 

Ize Mol

Ook ik voelde mij geroepen om deze democratische plicht te vervullen. De overheid deed dit jaar extra haar best tijdens de werving, want vanwege corona zouden er veel meer burgers opgetrommeld moeten worden om het stemproces soepel te laten verlopen. Niets bleek echter minder waar toen ik enkele dagen na opening al geen enkel redelijk plekje meer kon bemachtigen. De reservelijst op dan maar.

Zo kon ik op de maandagmiddag toch nog richting de Kuip om plaats te nemen in één van de unieke autostemstraten. Bij dezelfde autostemstraat zou onze Hugo twee dagen later zonder rijbewijs binnenrijden, met een verlopen paspoort en een coronamelding op zak.

Op mijn dag was er echter alles behalve reuring in de tent. Gedurende vijf uur hebben we met de vier stemstraten zo’n vijftig auto’s mogen ontvangen. Profiterend van de efficiëntie van het ambtelijke apparaat was mij voornamelijk de taak toegedaan om gezellig met mijn medestembureauleden, waaronder mede-In Duplo’er Mette, te theeleuten. Even afwisseling van het harde werken dat het bestaan van de Penningmeester kenmerkt.

Lian van Nee

Vanuit mijn studentenvereniging werd er ‘aangemoedigd’ om stemmen te tellen in Ahoy. Zo heb ik dus op de verkiezingsdag samen met een dispuutsgenootje een aantal uur staan zwoegen voor onze mooie democratie. Zwoegen, want anders dan bij Joep en Ize, was er genoeg te doen en heb ik er op een of andere manier ook spierpijn aan over gehouden.

Samen met vier andere tellers (waarvan twee Brazilianen die geen Nederlands spraken) en een luie voorzitter heb ik ruim 2000 stembiljetten geteld. Het proces bestond uit het openmaken van de enveloppen, de stembiljetten uitvouwen, alle biljetten per lijst sorteren en vervolgens tellen. Niet lastig, maar omdat er geen tafels waren, zat je dus op de grond steeds voorovergebogen, waar je rug dus niet erg blij mee was. Gelukkig zat de sfeer er goed in. Tijdens dit proces werden er ook continue video’s genomen door RTL Nieuws en andere nieuwskanalen, dus ik kan met trots zeggen dat mijn rug een halve seconde op de nationale televisie kon worden bewonderd.