Breaking Borders | Broken Borders

Enkele weken geleden vond de B3-voorlichting van In Duplo plaats, waarbij werd gesproken over de vele mogelijkheden die er zijn om de eerste maanden van het derde studiejaar in te delen. Exchange is hierbij al sinds jaar en dag een erg populaire optie, zo ook vorig jaar. In verband met de uitbraak van het coronavirus liep dit voor velen toch iets anders dit jaar. Daarom hebben wij deze bijzondere editie van Breaking Borders in het leven geroepen, waarbij derdejaarsstudenten vertellen over de alternatieve plannen die zij hebben gemaakt toen bleek dat hun exchange niet door kon gaan. Want ook met Broken Borders biedt het derde studiejaar nog voldoende ruimte voor avontuur.

 

Mark - Online exchange

In een recente editie van In Duplo “Breaking Borders” stelde de auteur zichzelf de volgende vraag: “Op exchange gaan in coronatijd, ‘wie doet dat nou?’” Het antwoord: ik niet. Althans, niet op de conventionele manier. Mijn naam is Mark, ik ben derdejaars Mr.drs.-student en ik heb dit jaar een online exchange gevolgd.

Halverwege het tweede jaar komt bij veel studenten de vraag op: wat te doen in het derde jaar? Een stage? Minor aan de EUR? Bestuursjaar? Of je geluk aan een buitenlandse universiteit beproeven. Het behoort allemaal tot de mogelijkheden en elke student heeft eigen behoeften en prioriteiten. Voor mij was de keuze kant-en-klaar, ik zou op exchange gaan (en het liefst buiten Europa). Een nieuwe universiteit, nieuwe cultuur en laten we eerlijk zijn: een deels gesponsorde vakantie. Het was mijns inziens de ideale invulling van de eerste twee blokken. De vraag was vervolgens echter: waar naartoe?

De ESE biedt talloze mooie bestemmingen aan: van het zonnige Texas tot universiteiten op exotische plekken zoals Oost-Azië. Er werd mij dan ook gevraagd of ik wel goed bij mijn hoofd was toen ik ervoor koos om naar Moskou te gaan (Teheran heb ik ook kort overwogen als optie, maar dat vond ik toch té). Waarom deze keuze? Het was voor mij volstrekt logisch: een groot land waar veel te zien is, waar nieuwe culturen en wereldvisies ontdekt kunnen worden en vooral een plek waar men anders niet zo snel meer komt om het grondig te ontdekken.

Toen kwam de coronacrisis langs en werd al het reizen naar Rusland onmogelijk (toch wel jammer van investering in een cursus Russisch die nu geen return biedt). De partneruniversiteit (HSE Moskou) besloot een online exchange aan te bieden, oftewel: alle vakken online. Ik heb toen de knoop doorgehakt om hier gebruik van te maken. Ik had zoveel moeite gedaan voor de exchange, er zo naar uitgekeken en er waren zoveel leuke vakken om te volgen. Dit betekent niet het begin van de exchange allemaal soepel verliep. De transitie was voor de HSE op zijn zachtst gezegd rommelig. Er was veel onduidelijkheid over welke vakken precies op welke manier werden gegeven, wanneer de lessen zouden beginnen en er waren zelfs enkele universiteitswebsites die enkel in het Russisch beschikbaar waren. Maar toen het balletje eenmaal begon te rollen, kwamen de vakken en universiteit tot haar recht.

Het is een enigszins surrealistisch idee om met mensen die zich over de hele wereld bevinden over bijvoorbeeld burgeroorlogen en economisch beleid te praten. Docenten die in Canada, Frankrijk en Rusland zitten, terwijl hun studenten zich in bijvoorbeeld Indonesië, Frankrijk, Nigeria, Tsjechië en Nederland bevinden. Discussiëren via Zoom is zoals jullie ongetwijfeld weten niet het makkelijkste wat er is, maar het is desondanks een unieke ervaring geweest die heeft geleid tot nieuwe inzichten. Ik geef toe dat ik af en toe met jaloezie kijk naar een wereldkaart, waar Rusland prominent op staat en denk over ‘what could have been’. Maar toch raad ik het iedereen aan. De ervaring is werkelijk uniek en ik zal het nooit vergeten! Ik kan niet anders zeggen dan: waag de kans om in 2021 op exchange te gaan, met geluk kan je daadwerkelijk naar de bestemming gaan, maar een unieke ervaring is gegarandeerd. 

 

Jussi - Stage

De clichés over hoe zwaar de student lijdt onder corona, hoe plannen die ooit nog rooskleurig leken te zijn in het pandemielicht verbleken en ten ondergaan, en hoe deze epidemie als een achtbaan zonder einde voortduurt, lijken haast de standaard van de dag te zijn geworden. Aan deze klaagzang ga ik proberen zo min mogelijk deel te nemen. Hopelijk kan ik u met deze korte uiteenzetting even laten wegvaren uit uw corona-realiteit.  

Zoals de Fransen zouden zeggen: ‘où la chèvre est attachée, il faut qu’elle broute’ (men moet roeien met de riemen die men heeft). Ook ik heb dit spreekwoord dit jaar in levende lijve mogen ondervinden. Over de doorgang van mijn exchange naar het zonnige Toulouse werd tot in juni niet gecommuniceerd. Ik besloot daarom mijn alternatieven af te wegen. Het volgen van een minor was een mogelijkheid; wel zou dit als gevolg hebben dat de Mr. drs.-studiepuntenemmer nog verder zou overlopen. Vier extra maanden vakantie klonken ook zeker aantrekkelijk. Toch besloot ik om het stemmetje in mijn hoofd te gehoorzamen die mij vertelde dat ik nog stage moest lopen gedurende mijn studententijd. Ondanks mijn beperkte juridische kennis, hetgeen door motivatie zeker gecompenseerd kan worden, wist ik stageplekken te regelen bij twee advocatenkantoren. Begin september was het dan zo ver, mijn stage begon en het leven van vijf dagen per de week op kantoor zitten begon gestalte te krijgen. Na een fantastische maand vol leerzame ervaringen en momenten van plezier en gelach, had ik toch al enigszins het gevoel dat ik kennis had kunnen maken met de advocatuur en haar beoefenaars. Helaas mocht het niet op deze manier voortduren en keek ik vanaf oktober weer naar mijn eigen laptop, achter mijn eigen bureau, in mijn eigen studentenkamer. Na mijn eerste stage ben ik direct doorgerold in mijn tweede stage. Ook deze stage was een openbaring en gaf me een completer beeld van de werkzaamheden, werkuren en verantwoordelijkheden van een advocaat bij een groot kantoor. Terugkijkend op deze periode, kan ik u verzekeren dat de afgelopen maanden een grote invloed gaan hebben op mijn toekomst, en wellicht ook op de uwe… Blijf daarom het positieve inzien en wees niet ontmoedigd door de eerste pandemie van onze generatie.  

 

Edith - Minor

Op uitwisseling gaan: de meeste studenten dromen ervan. Ik moet zeggen dat ik dat in eerste instantie niet had: ik vond het toch wel spannend om ver van familie en vrienden in een vreemd land te gaan studeren. Toen ik de verhalen van ouderejaarsstudenten hoorde over op uitwisseling gaan, werd ik toch enthousiast. Daarom besloot ik me op te geven met als voorkeursbestemming Praag: een prachtige stad die niet te ver van Nederland ligt en de mogelijkheid biedt om Oost-Europa te verkennen. Toen ik begin januari te horen kreeg dat ik was geselecteerd om in Praag te gaan studeren, was ik dolblij. Helaas veranderde mijn stemming al snel toen in de maanden daarna bleek dat het coronavirus dat in China opgedoken was, zich ook over andere delen van de wereld verspreidde. Eerst had ik nog hoop dat het tegen september 2020, het begin van mijn uitwisseling, wel weer voorbij zou zijn, maar dat bleek niet het geval te zijn. Er zat niets anders op: ik moest iets anders gaan verzinnen.

Gelukkig had ik mezelf al ingeschreven voor een minor als back-up plan. Ik had ook nog even nagedacht over een stage, maar ik vond het te onzeker met corona of de stage wel door zou kunnen gaan en of ik op de werkvloer aan de slag zou kunnen. Daarom besloot ik mijn back-up plan te volgen en voor de minor ‘E-marketing’ te gaan. Deze minor gaat over de verandering in consumentenbehoeftes, waardoor bedrijven en hun marketingafdelingen zich moeten aanpassen. De werklast van de minor viel me reuze mee: twee colleges van 1,5 uur in de week en een paar uur aan zelfstudie om de literatuur te lezen. Daardoor had ik genoeg tijd over om me bezig te houden met de Mediacommissie, waar ik voorzitter van ben. 

Na het afronden van de minor zat ik met een dilemma: wat ga ik met de rest van de weken tot aan de kerstvakantie doen? Ik besloot een keuzevak te volgen over een onderwerp dat ik erg leuk vind: voetbal (want ook vrouwen zijn daar fan van). Binnen het vak Sports Economics leer je met een economische bril naar sport te kijken, en dan in het bijzonder voetbal. Is de coach bijvoorbeeld nuttig? Moeten voetbalclubs hun opbrengsten met elkaar delen? En waar halen sportclubs überhaupt hun opbrengsten vandaan? Al met al een erg leuk vak waarbij er veel overeenkomsten met het bedrijfsleven zijn.

Kortom, ik heb me ondanks het gemis van de uitwisseling toch goed weten te vermaken. Als het coronavirus mij één ding heeft geleerd, is het wel om flexibel te zijn in je plannen. En dat je maar beter een back-up plan achter de hand kunt hebben. Ik hoop dat het volgend jaar wel weer goed mogelijk is om op uitwisseling te gaan, en ik zou het iedereen ook aanraden om te doen. Heb je hier echter geen zin in, of leer je graag wat nieuws op de universiteit zelf? Dan is een minor, en eventueel een keuzevak, een goede optie!

 

Yvonne - Bestuursjaar

Voordat ik ook maar ooit een stap had gezet op campus Woudestein wist ik één ding zeker: ik ga op exchange. Toen de aanmeldprocedure voor een exchange aan de RSM in het tweede jaar van mijn studie van start ging, stortte ik me daar dan ook vol enthousiasme in. Nadat ik mijn ziel en zaligheid had gelegd in het schrijven van mijn motivatiebrief en een definitieve top 10 aan bestemmingen had samengesteld en ingediend, was het wachten op de uitslag. Deze kwam in december, waarbij ik hoorde dat ik naar Guanzhou, China mocht. Mijn exchange leek binnen handbereik te zijn. Niets was helaas minder waar. Vlak voordat ik dit nieuws te horen kreeg, was er namelijk een nieuw virus opgedoken in China: COVID-19. Met gemengde gevoelens wachtte ik de ontwikkelingen rondom het virus af. Lang had ik nog de hoop dat het op een vergelijkbare manier zou lopen als het SARS-virus dat eind 2002 werd ontdekt en in juli 2003 onder controle was. In dat geval zou ik eind augustus ‘gewoon’ naar China kunnen vertrekken. Hoe dichterbij de dag van mijn vertrek kwam, hoe kleiner deze hoop echter werd.

In datzelfde tweede jaar had ik ook een ander besluit genomen: ik wilde in mijn vierde jaar een bestuursjaar bij In Duplo gaan doen. Alle onzekerheid rondom mijn exchange maakte echter dat ik na ging denken over de keuze voor een bestuursjaar in mijn derde jaar. Na verschillende telefoontjes met de studieadviseur, gesprekken met mijn familie en het uitstippelen van mijn studiepad wist ik wat mij te doen stond. Ik begon meteen met mijn voorbereidingen voor een eventuele sollicitatie. Uiteindelijk was het kiezen voor een bestuursjaar een van de beste beslissingen die ik heb kunnen nemen in mijn leven. Niet alleen omdat ik een halve week voor de sollicitatiedeadline definitief te horen kreeg dat ik niet op exchange kon, maar ook door alle ervaringen die ik tot nu toe heb mogen opdoen als Commissaris Marketing van In Duplo. Het ontmoeten van allerlei nieuwe mensen, het werken met vijf geweldige medebestuurders, het verder helpen van de vereniging en de enorme persoonlijke groei die ik aan het doormaken ben, maken dat ik er zeker van ben dat ik op de juiste plek zit.