Breaking borders | Joar Duvekot @Milaan

“una mattina mi sono alzato…” ik word wakker. Het is nog pikkedonker in mijn kamer, maar het is vast al uren tijd om op te staan. Ik ken die muziek ergens van. Terwijl ik uit m'n bed kom, zijn de mensen buiten bij het volgende refrein: “oh bella, ciao! bella ciao! bella ciao ciao ciao!”. Daar ken ik het van! Van de geweldige Spaanse Netflixserie waardoor iedereen in Nederland nu Spaans (vamos) en Italiaans (bella ciao) spreekt. Ik doe de rolluiken omhoog en zie dat mijn straat helemaal rood is van de mensen. Het communisme is ‘alive and kicking’ hier in Italië. Het is niet zo dat ik daar op Bocconi veel last van heb. Op deze peperdure privéschool trekt niemand zich veel aan van de socialistische protestanten, die letterlijk aan de poort staan, en studeert iedereen bij elk studentenprotest rustig door. Het is donderdag en er is een hoop te doen dus ik trek snel mijn sportkleren aan een loop naar de universiteit aan het einde van mijn straat om mijn nieuwe hobby maar weer eens te beoefenen.

Dat sporten is een noodzakelijk kwaad bij een exchange in Italië. Op mijn weg van huis naar de uni zit namelijk de beste pizzazaak ter wereld, vergezeld door meerdere uitstekende Aziatische afhaalrestaurants, burgerrestaurants en een kebabzaak. Meermaals op een dag kan ik de verleiding niet weerstaan om hier een pizzapunt of sfilatino (opgerolde pizza) te halen. Dat hoort er helemaal bij, maar het zorgde er wel voor dat ik flink wat aankwam in mijn eerste maand hier. Inmiddels is dat dus onder controle, maar na het sporten heb ik wel weer honger en haal dus snel voor college nog even een pizzapuntje.

Het is vandaag de laatste dag dat er college van Global History is. Dit wordt gegeven door Professor Colli. Een excentrieke Italiaan met zwarte coltrui, dik montuur en een geweldig Italiaans accent. In plaats van het gebruikelijke anderhalve uurtje is het vandaag een gastcollege van twee uur gevolgd door drie uur film kijken. De helft van dit vak bestaat uit het kijken van films en daar essays over schrijven. Ik combineer dit met het vak Geopolitics, gegeven door dezelfde hoogleraar met dezelfde stof en andere films, en Monetary Theory and Policy. Tijdens de film bedenk ik me maar weer hoe makkelijk al die RSM exchangestudenten het hebben met hun vijf wiskundige vakken. Het is keihard werken hier op exchange, maar iemand moet het doen. Vandaag heb ik oprecht wel een beetje stress vanwege het eindexamen Italiaans dat vandaag is. Vol goede moed melde ik me in de zomer aan voor zowel de crash course als de follow up course Italiaans, zonder me te realiseren dat ik een hekel heb aan het leren van een taal. Ik heb er dus weer een halve week WRTS opzitten en probeer al de hele dag wanhopig het mondeling in mijn hoofd te krijgen, dus voel ik me weer helemaal middelbare scholier. De toets gaat gelukkig best aardig, het mondeling zelfs geweldig, en om acht uur ’s avonds neem ik afscheid van mijn klas. Ik wandel langs de supermarkt voor een groentemaaltijd en begin snel met koken.

Thuis kijk ik nog even de geweldige bestuursinterviews van de Duplomaat. Bij deze graag hulde aan de Mediaco! Ik heb nooit geweten dat Noud van koffiedrinken bij Hotel New York houdt en al helemaal niet dat je de drie trappen in huize HOOG in 6 seconden af kan dalen. Ik neem me voor het er morgen maar eens met hem over te hebben.

Weekenden
De volgende dag word ik weer iets te laat wakker. Ik heb vrijdagen vrij, wat de afgelopen 6 weekendtripjes en 3 weekendbezoeken goed van pas kwam. Vandaag staat nummer 4 op de planning: Noud en Karsten komen gezellig langs! Mijn appartement wordt in recordtempo schoongemaakt en de bedden opgemaakt. Geen tijd meer om de koelkast te vullen, maar bij de minisuper aan de overkant haal ik nog snel de basisbenodigdheden. Daarna haast ik me naar het vliegveld, waar ik mooi op tijd ben om de jongens op te halen. Vanaf het vliegveld nemen we een toeristische route naar mijn huis (verkeerde tram) en na de spullen gedropt te hebben, neem ik ze mee naar de uni. Onderweg gaan we natuurlijk nog wel even langs bij de pizzazaak. L'università commerciale Luigi Bocconi is enorm speciaal voor gewone stervelingen, maar voor deze UB tijger en Noud is het net een normale universiteit. We gaan snel verder naar Navigli, een wijk met grachtjes en terrasjes, om van de Apperitivo te genieten! Deze bestaat uit een cocktail en een heerlijk kaasplankje. Onderweg naar mijn huis komen we langs mijn favoriete kroeg, waar we natuurlijk ook even stoppen voor een litertje bier. Vervolgens snel naar huis om op te frissen, want we gaan naar Mats!

In Duplo’er Mats studeert ook in Milaan, aan een andere uni, en dat is enorm gezellig. Eens per week treffen wij elkaar in een koffietentje in Navigli en in de loop der tijd zijn we daarbij gaan schaken, met ongekend succes. Vanavond eten we bij Mats thuis om vervolgens uit te gaan bij een club bij hem om de hoek. We worden meer dan gastvrij ontvangen en zowel het eten als de drank smaakt goed. De club is geweldig, maar ik zie na een paar uur voor het eest iemand staand in slaap vallen. Het is Karsten en na een paar stille hints van Noud besluit ik mee te gaan naar huis. Ze vallen beiden in slaap in de taxi en missen de highlights van de stad. Thuis duiken we allemaal snel de bedjes in en ik bedenk me in het duister dat ik ze ergens toch best wel gemist heb.

De rest van het weekend gaan ik en Mats met de jongens alle mooie dingen af die Milaan te bieden heeft. De skills die ik vorig jaar heb opgedaan als Ac’er komen dus uitstekend van pas met al die bezoekjes hier. Toen de jongens aankwamen was het weer in Milaan zoals dat altijd is rond deze tijd van het jaar: Koud en nat, maar inmiddels schijnt de zon en ook de temperatuur is goed te doen. Het tempo verliezen we regelmatig als we een restaurantje of bar tegenkomen, maar dat werkt zeker niet sfeer verlagend. Na het eten kaarten we hele nachten door en leer ik Kartsen zijn nieuwe lijflied. “Geef me hoop Jomanda” klinkt de hele dag door en ik weet dat ik de LP van Frank Sinatra, die ik had gekocht als kerstcadeau, beter terug kan brengen naar de winkel.

Het harde leven
Wij verlengen het weekend nog een dagje door op maandag nog even ín en op de Duomo te kijken, maar aan al het goede komt een eind en aan het einde van de middag zet ik ze op het vliegtuig naar huis. Thuis ruim ik de pleurisbende op en na het eten bellen mijn ouders. Het is alweer even geleden en we spreken de hele familie even door. Ik neem me voor komende week ook mijn opa en oma’s weer eens met een telefoontje te verblijden. Je moet het thuisfront immers niet verwaarlozen en begin ze toch wel te missen. Na het journaal en een klein stukje ‘Boer zoekt vrouw’ begin ik aan de volgende aflevering op Netflix. Het mooiste aan exchange is dat je eindelijk tijd hebt om bij te gaan lopen met je favoriete series. Een dubbelstudie is best leuk, maar ik had geen idee hoe het zesde seizoen House of Cards afliep, was al maanden niet meer aan een nieuwe serie begonnen en bij Peaky Blinders was ik na een halve aflevering gestrand (tot groot verdriet van Karsten). Inmiddels ben ik goed op weg, maar de sociale verplichtingen staan een écht goed Netflixleven toch nog steeds in de weg. Veel te laat zoek ik mijn bedje op.

Dinsdag begint de dag met Geopolitics. We trekken vandaag een half uur uit voor het bespreken van het vluchtelingenprobleem, wat fantastisch is in een multiculturele klas. De Fransen beschuldigen de Italianen, de Italianen bijten van zich af, waarna een Duits meisje als een ware barracuda de Italiaan aanvalt en beschuldigt van racisme. Ik reutel dat wij in Nederland de oplossing allang gevonden hebben en iedereen eens naar ons moet luisteren, een Venezolaanse begint over racisme in Zuid-Amerika en de Italiaan krijgt de kans te reageren en besluit geheel Afrika te beledigen en vervolgens Erdogan toe te voegen aan de discussie. De tijd is om. Buiten raak ik aan de praat met de Duitse en een vriendelijke Italiaan en wij beginnen in een koffiezaakje een geheel nieuwe politieke discussie. Het is gezellig, dus na de lunch besluiten we pas onze zitting op te heffen. Ik ga naar huis, want ik heb een belafspraak met Kelly! Wij videobellen regelmatig en zoals altijd duurt ook dit gesprek meer dan anderhalf uur. We spreken het hele buitenlandleven door en komen tot de trieste conclusie dat er voor de kerst geen momentje te vinden is om langs te gaan bij elkaar, maar dit gaan we zeker nog een andere keer doen.

Na dit leuke gesprek ga ik snel even boodschappen doen. Vervolgens moet ik aan de studie, want de tentamens komen er alweer aan. Ik begin met een essay, maar ik loop vast. Het probleem is dat de film ging over onafhankelijkheidsstrijd in Algerije. Ik moet dit becommentariëren zonder te klinken als een blanke, koloniale, West-Europeaan, maar de (Algerijnse) film focust vooral op gruwelijkheden begaan door de onafhankelijkheidsstrijders en dus heb ik daar moeite mee. Ik besluit maar verder te gaan met Monetary Theory and Policy, waar ik voor het eerst het boek van opensla. Vanwege mijn drukke leven hier ben ik na de eerste week niet meer in staat geweest de lessen van dit vak bij te wonen, maar ik blijk er toch een zwak voor te hebben en ga er als de brandweer doorheen. Al met al mag je wel stellen dat nu er zo hard geleerd moet worden, de feestjes klaar zijn en de tentamens in zicht komen de vakantie echt voorbij is.

Op woensdagochtend lukt het me om redelijk op tijd uit bed te komen. Ik doe nog wat was en begin aan mijn essay. Na de lunch heb ik een afspraak met iemand in Navigli bij dat koffiezaakje waar ik normaal met Mats altijd zit. Mats heeft een drukke week dus een potje schaak zat er deze week helaas niet in. Terwijl ik terugloop neem ik me voor vandaag eens niet verder te werken in mijn appartement, maar gewoon eens in de hal van de uni te gaan zitten. Hier zit ik in een grote vensterbank boven een verwarming, terwijl er op een piano wordt gespeeld. Een klasgenoot van Geschiedenis klampt mij aan met de vraag of we vandaag een deadline hadden. Dat blijkt niet zo te zijn en vijf minuten later komen we erachter dat ze ook Nederlands is en algemene cultuurwetenschappen studeert aan de EUR. Ze lijkt nogal wat stress te hebben en de bron daarvan blijkt te liggen in een economisch vak. “weet jij hoe je een balans moet maken?” vraagt het meisje, terwijl ik de paniek in haar ogen groter zie worden. Ik besluit dat ik als TA Accounting moeilijk nee kan zeggen en neem de beginselen van de accounting even met haar door. Dolblij vervolgt ze haar weg en ik keer terug naar huis voor de maaltijd.

Het was een zware week tot nu toe en dus besluit ik 's avonds rustig aan te doen en op tijd naar bed te gaan. Na het eten bel ik mijn opa en oma, die dat gezellig vinden. Vervolgens meldt mijn broer mij dat hij ook nog een weekend vrij heeft om langs te komen. Supergezellig! Zo gaat er geen enkel weekend verloren. De ESL mensen in Milaan plannen nog een Sinterklaasfeest en ook die gaat de agenda in. Na al dit sociale contact zet ik het Journaal op en lees daarna nog wat. Het wordt toch wat later dan verwacht en om 11 uur maak ik mij klaar om naar bed te gaan. Ik pak mijn kop thee, zet ‘Met het oog op morgen’ aan op de radio en leg mijn boek naast het kussen. Op het moment dat ik in bed stap gaat mijn telefoon. Petra, of ik mee uit ga. Vervolgens Jordan met dezelfde vraag. Ik app terug dat ik al in bed lig, maar de reactie luidt “get up and come over”. Mijn reactie is dat ik niet kom, maar voordat ik dat kan verzenden galmt de stem van Luuk Hoogenboom door mijn hoofd “wat je ook doet op exchange, zorg dat je niet teveel slaapt”. Hij heeft gelijk. Ik spring uit bed, kleed me aan en duik de nacht in. Ja ik kom spoedig terug naar Nederland, maar nu nog even niet.