Breaking Borders | Sophie Wesselink

Nĭ hăo! Mijn naam is Sophie Wesselink en ik zit nu in mijn derde jaar van het mr.drs.-programma. Ik studeer op dit moment aan de andere kant van de wereld in de hoofdstad van China, namelijk Beijing! Met een inwoneraantal van 21 miljoen mensen en de opmerkelijke Chinese cultuur is het leven hier niet te vergelijken met het leven in het vertrouwde Rotterdam. En dat maakt het juist zo leuk.

Maandag 22 oktober

Zoals elke week gaat mijn wekker op maandag om 06:45. Het college van het vak ‘International Trade and its Application to the Chinese Economy’ begint namelijk al op de onacceptabele tijd 08:00. Alhoewel dit een mastervak is, is het goed te volgen. Alle onderwerpen heb ik namelijk al gehad bij het B2-vak Internationale Economie; hetzelfde boek is zelfs voorgeschreven. Na anderhalf uur gaat er heel hard een bel af, wat betekent dat het tijd is voor pauze. In de karige pauze van 10 minuten is er een crisismomentje binnen mijn projectgroepje, aangezien onze presentatie van vanmiddag blijkbaar 5 minuten in plaats van 20 minuten mag duren. We hopen dat het onjuist is, want we hebben geen tijd om eraan werken. In de laatste anderhalf uur van het college krijgen we onder andere uitgelegd waarom de meeste ‘made in China’ producten in China duurder zijn dan in bijvoorbeeld Europa. Interessant. Na het college gelijk door naar de kantine voor voedsel. Het is rond twaalf uur; spitsuur dus. De situatie op Spaanse campings waar mensen een handdoek op een ligbed leggen, is hier ook van toepassing. Tassen worden namelijk op stoelen gelegd, dus het is even zoeken naar een plekje. Na de lunch loop ik snel door naar de copyshop. Aan de ene kant is China ver op technologisch vlak (alle betalingen gaan via de apps WeChat of AliPay, en je kan bijvoorbeeld bij de McDonalds met FaceID betalen) maar aan de andere kant kan het soms wat moderner. Dat blijkt maar weer als het even duurt voordat ik weet hoe ik moet printen via een Windows computer uit het jaar nul. Om 14:00 begint alweer het volgende college van het vak ‘International Finance and its Application to the Chinese Economy’. Wij hadden het geluk om als eerste te mogen presenteren. Na afloop besef ik weer hoe grappig het is om samen te werken met mensen uit andere landen, want als ik na afloop op mijn mobiel kijk, zie ik dat een van mijn groepsgenoten tijdens mijn presententatie zes foto’s van mij heeft gemaakt. Vond hij heel normaal. Na dit drie uur durende college eet ik weer in de kantine. Minimaal drie keer per week eet ik hetzelfde gerecht, dus ondertussen herkent de vrouw achter de balie mij en begint ze al te lachen als ze mij aan ziet komen. De rest van de avond spendeer ik op mijn kamer met het leren voor de vakken van morgen.  

Dinsdag 23 oktober

Ook vandaag gaat de wekker al vroeg. Een college van het vak Supply Chain Management om 08:00 staat namelijk op de planning. Ik moet helemaal naar de andere kant van de campus lopen (de EUR valt in het niet bij deze campus), maar stiekem is het geen straf om dat op dit tijdstip te doen. Er lopen namelijk al honderden mensen over de campus, en veel mensen zijn al aan het sporten. Dat laatste geeft altijd een grappig gezicht. De campus heeft namelijk naast een atletiekbaan, een zwembad en sportvelden, ook zo’n tien pingpongtafels. Elke ochtend staan daar 60+-plussers fanatiek te pingpongen.

 

Supply Chain Management wordt gegeven door een man die ‘usually’ uitspreekt als ‘joewaly’ en ‘AND ANOTHER ONE’ schreeuwt als hij nog een voorbeeld noemt. Telkens als hij het weer zegt dan hoor je zacht gelach, want hij doet het allebei meerdere keren per college. Minder grappig is het feit dat hij een kwartier voor het einde een onverwachte midterm gaf. Het waren 40 multiplechoice vragen die zo vaag geformuleerd waren dat het meer multiplegok was. Rond lunchtijd loop ik naar een restaurant op de campus. In dat restaurant dien je een QR-code te scannen met WeChat en zo krijg je de menukaart te zien en betaal je gelijk. Ik bestel een pan (een pan inderdaad) noodles en dumplings. Het is zoals altijd veel te veel. Eenmaal terug op mijn kamer werk ik aan een presentatie voor morgen. Aangezien ik na twee uur werken nog niet eens een half A4-tje heb geschreven, besluit ik mij te verplaatsen naar een koffietentje. Koffie is hier trouwens hartstikke duur. Voor de prijs van één kop koffie kan ik in de kantine zowel lunch als diner kopen. ’s Avonds zit ik nog vol van de lunch dus besluit ik om alleen naar de kantine te lopen voor een juice. Rond 01:00 heb ik mijn tekst af, maar dan moet de powerpoint nog gemaakt worden. Rond 02:00 klap ik dan eindelijk mijn laptop dicht. Deze dag gaat de boeken in als de meest inefficiënte studeerdag.

Woensdag 24 oktober

Het was een korte nacht, want om 08:00 gaat de wekker. Ik heb er totáál geen tijd voor, maar toch kijk ik de allerlaatste aflevering van een Chinese serie waar ik nogal verslaafd aan geworden ben. In 1,5 week heb ik 49 afleveringen van 40 minuten gekeken. Onder het mom van ‘misschien leer ik tijdens het kijken nog wat Chinese woorden’ praat ik dit maar goed. Zoals elke dag eet ik in de kantine. Ik heb een kamer op de campus en er is ook een gezamenlijke keuken, maar het enige wat in die keuken staat is een magnetron. Ik haal mijn dagelijkse dosis vitaminen in de vorm van een watermelon juice en ga voor college nog even in de zon zitten. Om 13:00 begint de les Chinees. Drie uur lang worden zinnen, woorden en Chinese karakters erin gedrillt. Het enige wat de Chinese taal zo moeilijk maakt is de uitspraak. Meervoud en verleden tijd bestaan namelijk niet. Ook is de taal heel logisch: maandag is letterlijk vertaald ‘week 1’ en dinsdag ‘week 2’ enzovoort.

Minimaal één keer per week ben ik noodles en rijst zat. Zo ook nu. Ik besluit daarom om naar het enige westerse restaurant met een Engelse menukaart (zeer zeldzaam) op de campus te gaan, en pasta te eten. Daar neem ik nog even mijn presentatie voor vanavond door. Om 18:00 heb ik namelijk het vak ‘Chinese Business Environment and Taxation System’. Ik had het al opgegeven om de presentatie uit mijn hoofd te leren, dus lees ik bijna de hele tekst voor. Normaal gesproken duurt deze les tot 21:00, alleen om half 8 geeft de professor aan dat er ‘issue is with my wife’, dus dat hij weg moet. Eenmaal terug op mijn kamer bewerk ik een video van mijn backpackreis deze zomer en kijk ik Netflix. Het weekend is begonnen.

Donderdag 25 oktober

Ik heb expres mijn vakken zo gekozen dat ik donderdag en vrijdag standaard vrij ben. Aanvankelijk had ik dat gedaan om te reizen, maar daar is nog niet zoveel van gekomen aangezien de reisafstanden in China enorm zijn. Ik besluit om te gaan winkelen. In de kantine eet ik nog dumplings voordat ik naar het metrostation van de universiteit loop. De beveiliging voor de metro is ongeveer te vergelijken met de handbagagecontrole op vliegvelden. Voordat je kan inchecken worden tassen gescand en moet je door een poortje lopen. Vaak wordt je ook nog gefouilleerd. Sowieso is er in China overal beveiliging; in twee musea in Shanghai moest ik bijvoorbeeld een slokje van mijn water nemen voordat het mee naar binnen mocht. Na een metrorit van 40 minuten kom ik aan op Sanlitun. Mocht je de rich kids van Beijing willen spotten, ga dan hierheen. Sanlitun is een winkelgebied met betaalbare Westerse winkels, maar er zijn voornamelijk winkels als Louboutin, Off-White en Louis Vuitton. Alleen al mensen kijken is hier leuk. Je verwacht het misschien niet, maar (vooral jonge) Chinezen hebben echt stijl en kleden zich ontzettend goed. Ik zag meerdere cool kids photoshoots houden voor de winkeletalages en spotte een minipoedel met sokken aan.. Raar volk die Chinezen. Ik drink koffie in een gezellig Italiaans restaurant en loop vervolgens terug naar de metro. Een aantal metrostations later stap ik uit om naar een ander winkelgebied te gaan (erg dit). Als ik bovengronds kom loop ik direct tegen een McDonalds aan. Aangezien ik geen moeite wil doen om menukaarten van restaurants te vertalen via WeChat en ik honger heb, bestaat mijn lunch uit een Filet-O-Fish-menu. Na een half uur lopen kom ik aan bij een grote winkelstraat met meerdere malls. Het stikt in Beijing van de enorme malls. Uiteindelijk kom ik terecht in werkelijk de duurste shoppingmall waar ik ooit geweest ben. De wastafels bij de toiletten zijn van mat goud en de schoonmaaksters lopen met rieten mandjes met een strik. In die categorie. Het valt mij altijd op dat het voornamelijk jongeren zijn die in dure winkels lopen. In de Gucci store zag ik een groepje jongens schoenen passen alsof ze dat elke donderdag doen. Windowshopping is ontzettend leuk, maar aangezien ik niks kan betalen sta ik al snel buiten op de ‘normale’ winkelstraat. Nog even langs een Starbucks Reserve. Op de terugweg besluit ik door Wufujing Street te lopen. Dit straatje telt meerdere etenskraampjes waar ‘snacks’ worden verkocht. Chinezen houden er een andere definitie van snack op na dan ik. Ze verkopen hier namelijk levende schorpioenen (!), gefrituurde eendentong (!!), en gefrituurde hoofdjes van babydieren (!!!). Die zogenaamde snacks rijgen ze op een satéprikker en stallen ze uit. Je ziet nog veel meer vlees liggen bij die stalletjes. Het is maar goed dat ik geen Chinees kan, want god knows wat voor soort delen van dieren er nog meer liggen. Terug naar de metro en zo’n drie kwartier later ben ik terug op mijn kamer. Het is ondertussen negen uur. Zoals het een echte Chinese student betaamt, eet ik nog instant noodles. Moe van de hele dag lopen, voer ik de rest van de avond niet zoveel meer uit. Ik kijk de eerste aflevering van een nieuwe Netflix-serie (slecht idee dit).

Vrijdag 26 oktober

Aangezien het zoals altijd niet bij één aflevering bleef, deed ik mijn lichten vannacht pas rond half drie uit. Ik word vandaag dan ook wat later wakker. De rest van de ochtend en begin van de middag leer ik Chinees en doe ik wat voorbereidingen voor morgen. Rond half drie beweeg ik mij naar de kantine. Ik probeer een keer een nieuw eettentje en dat valt gelukkig niet tegen (oftewel het is niet spicy en bevat geen vreemd vlees). Het blijft namelijk altijd een verrassing wat je op je bord krijgt. De rest van de middag bestaat voornamelijk uit studeren. Eigenlijk zou ik om 19:00 afspreken met mijn projectgroep om aan een paper te werken, maar dat besluiten we te verplaatsen. Dat komt goed uit want een vriendin en ik besluiten uit te gaan. Zij had nog tot 20:00 les en we hadden allebei nog geen avondeten op, dus besluiten we een restaurant op te zoeken. We bestellen veel (in China eten is te vergelijken met tapas: meerdere kleine gerechten, vandaar dat je ook altijd maar één menukaart krijgt), maar het kwam gelukkig allemaal op. Even later stappen we op de metro en 10 metrostations later staan we bij het uitgaansgebied. Het is 23:00 dus besluiten we eerst naar de Bar Street te lopen. Die kregen we op mysterieuze wijze niet gevonden, dus na een uur lopen (we waren ook nog eens verkeerd teruggelopen) komen we aan bij club Elements. De club staat in de DJ Mag Top 100 clubs en dat is te merken, want alles was over de top. Aan de onderkant van de bekers zat een knopje en als je die indrukte ging er een knipperend neonlampje branden waardoor die vodka Red Bulls opeens rood, blauw, paars en geel kleuren. Vind ik leuk. Het enige nadeel: overal in de club staan tafels die je moet reserveren waardoor de dansvloer ontzettend klein is. Wat dan wel weer leuk is om te zien, is hoe vriendengroepen aan die tafels op zo’n avond een bedrag gelijk aan mijn DUO-lening uitgeven. Natuurlijk moet de hele club weten dat jij die flessen hebt besteld dus komen er halfnaakte mensen met vuurwerk die flessen brengen. De muziek was goed en het was open bar dus een geslaagd avondje uit. Een taxi geboekt en na even zoeken zagen we onze taxi staan. Zelfs om half vijf is het chaos in het verkeer, want we stonden ontzettend lang vast. Nadat we eindelijk uit de file waren, had onze taxichauffeur het volgens mij helemaal gehad. De rit terug naar de universiteit had namelijk zo in een Wegmisbruikers-aflevering kunnen zitten. Probeer dan maar in het Chinees duidelijk te maken dat hij toch echt zijn snelheid moet minderen.

Zaterdag 27 oktober

Het was een redelijk korte nacht, want ik heb afgesproken met mijn projectgroepje om (wederom) aan een presentatie te werken. Ik ben wakker geworden van de schoonmaakster die zonder dat ik het merkte in mijn kamer stond. Blijkbaar had ik mijn wekker uitgezet en ben ik weer in slaap gevallen want om vijf voor elf schiet ik wakker. We hadden echter om elf uur afgesproken dus ik laat snel weten dat ik wat later kom. Even later zitten we in een koffiezaakje aan zowel een presentatie als aan een case te werken. Onder het genot van een Thai Fried Rice en Oreo milkshake (dat noemt men balans) probeer ik nog productief te zijn, maar dat ging moeilijk. Rond 6 uur zijn we nog niet klaar, maar ik moest gaan want een uur later had ik alweer afgesproken met een ander groepje om aan een presentatie voor maandag te werken. In die weken dat ik hier ben, heb ik al meer presentaties gegeven en aan meer groepsprojecten gewerkt dan in mijn hele EUR-carrière. Ik ga snel langs de kantine voor voedsel en even later ga ik terug naar het koffiezaakje om daar met de groep tot 22:30 te werken. Moe van de korte nacht en het uren werken aan de presentaties besluit ik dat het maar beter is om op tijd naar bed te gaan.  

Zondag 28 oktober

In de ochtend doe ik wat voorbereidingen voor vanmiddag. Om twee uur heb ik met mijn projectgroep afgesproken voor de presentatie van morgen. Gisteren is het ons namelijk niet gelukt om het af te maken. Het koffiezaakje waar we normaal zitten, is helemaal vol dus gaan we op zoek naar een andere plek. Na drie kwartier zoeken hebben we nog geen plek gevonden. Op dit soort momenten mis ik de UB en Polak. Er zijn, naast de bibliotheek, gewoon geen gebouwen hier met studieplekken. In de bibliotheek moet je echter een plek en tijd reserveren op een scherm of via WeChat. Alles is in het Chinees natuurlijk (what’s new), dus studeren in de bibliotheek heb ik opgegeven. Toen besloten we om op de kamer van een groepsgenoot te werken. Rond etenstijd waren we niet meer zo productief dus gingen we naar de KFC, die zo’n tien minuten lopen van de campus ligt. Ook hier scan je gewoon de QR-code op de tafel met WeChat en dan hoef je het eten alleen op te halen. Ik ga het gemak van WeChat missen als ik terug ben. Na deze welverdiende pauze gaan we terug om de presentatie af te maken. Voor wat motivatie spreken we af dat de tekst stipt om 22:00 af moet zijn. Gelukkig lukt dat. Mijn groepsgenoten zijn zo aardig (ahum) om mij de hele presentatie te laten doen morgen. Eenmaal terug om mijn kamer tover ik snel een powerpoint in elkaar en neem ik de tekst door. Ik wil mijn week afsluiten met Netflix, maar mijn VPN-verbinding denkt daar anders over. Gotta love China.

Het was een rustige week met vooral veel projecten en deadlines, maar hopelijk vonden jullie het leuk om een kijkje te krijgen in mijn leven in Beijing!