Breaking borders | Anne Tolsma

Hallo liebe In Duplo’ers, mijn naam is Anne Tolsma, ik ben derdejaars Mr.Drs-student en  momenteel een half jaar op exchange in Frankfurt am Main in Duitsland! Yes, een halfjaar want de semesters duren hier (logischerwijs) zes maanden en dat betekent dat ik dus blok 1, 2 én 3 van economie in het buitenland doorbreng dit jaar! Frankfurt wordt ook wel Bankfurt genoemd en is voor een economiestudent dan ook een super stad om wat tijd door te brengen!

Maandag

Deze ochtend gaat mijn wekker al om zes uur want ik heb een presentatie waar ik nog best veel voor moet doen (oftewel: ik moet de hele presentatie, in het Duits, nog leren). Afgelopen weekend heb ik namelijk niet heel veel aan de presentatie gedaan want dit weekend werd de herbouwde Altstadt geopend met een heel weekend feest en dus heb ik dit weekend doorgebracht met bier, Apfelwein en pretzels (Frankfurt is in de Tweede Wereldoorlog ook bijna helemaal platgebombardeerd en nu is, na 70 jaar eindelijk een deel van de oude binnenstad opgebouwd zoals het er honderden jaren voor de oorlog uitzag). Na een wanhopige poging de tekst uit mijn hoofd te leren haast ik me naar de uni, waar ik voor het eerst hier te laat aankom. Ja, dat lezen jullie goed: ik, die in Rotterdam standaard minstens tien minuten te laat ben bij colleges, ben hier nog geen een keer te laat geweest! Tot vandaag. Ik heb nu trouwens nog geen colleges want het semester begint pas half oktober, maar ik volg nu een pre-semester Duitscursus voor uitwisselingsstudenten. De presentatie ging (zoals verwacht) niet heel soepel en er leek geen einde aan deze dag te komen. Omdat woensdag een nationale feestdag is (daarover later meer), zijn alle lessen deze week extra lang en dus zit ik vandaag van half tien tot half vier op de uni.

Eenmaal thuis val ik meteen in slaap want dit weekend bleek toch wel heel vermoeiend, waarna ik besluit een rondje te gaan hardlopen. Daarna is het, zoals elke maandag, tijd voor Stammtisch, oftewel een avond borrelen met andere internationals aan een tafel met goed eten!

Dinsdag

Vandaag word ik weer heel vroeg wakker, deze keer niet omdat de wekker gaat, maar omdat er tegenover mijn huis gebouwd wordt en de werkzaamheden elke dag om zeven uur al beginnen. Over het algemeen valt daar prima doorheen te slapen maar deze week zijn ze aan het heien en dat is toch een wat minder fijn achtergrondgeluid. Vandaag ben ik dankzij mijn grote bouwvakkersvrienden wél weer op tijd voor een dag vol Duits. Ook dit is weer een enorm lange dag vol grammatica en moeilijke teksten maar ik overleef het door de lunch. In de universiteitsgebouwen hier zitten namelijk allemaal mensa’s/cafetaria’s waar je super goedkoop best bueno kan eten (heel anders dan op Woudestein dus), maar het beste aan de mensa is de patat. Een half jaar zonder Rotterdam betekent namelijk ook een half jaar zonder de Goudse Friet (oftewel de beste snackbar ooit) maar de patatjes bij de lunch zorgen ervoor dat het gemis een stukje minder is!

Helemaal gaar van deze dag neem ik de metro naar de shopping mall iets verderop om een bestelling op te halen en terwijl ik daar naar de ingang van de mall loop, wordt mijn dag echt gemaakt. Een paar weken geleden was ik er namelijk van overtuigd dat mijn fiets was gejat, want op maandagochtend stond ie niet meer bij mijn huis en ook op de uni was er geen spoor van te bekennen. Maar hier, in de fietsenstalling bij de mall, staat ineens toch mijn vertrouwde Nederlandse fiets! De wonderen zijn de wereld nog niet uit!

’s Avonds laat ga ik nog snel even naar de supermarkt om eten in te slaan want morgen is alles dicht vanwege de nationale feestdag en een dag geen eten kunnen kopen is lastiger dan je zou denken.

Woensdag

Vandaag is dus de feestdag: de Tag der Deutschen Einheit. Waar zoiets in de meeste landen zou leiden tot een groot nationaal feest (zoals 5 mei of Quatorze Juillet of 4th of July), is er in Duitsland alleen in Berlijn een feest en is de rest van het land saai en stil (onder andere omdat alle winkels dicht zijn). Mijn dag is dan ook niet heel interessant: ik besluit eerst goed uit te slapen (vandaag geen gehei!), en daarna vul ik mijn dag met hardlopen, wassen en netflixen. Officieel moet ik nog wat voorbereiden voor de Duitscursus morgen (een enorm saaie tekst samenvatten) maar dat schiet er een beetje bij in.

Donderdag

Vandaag weer een lange dag op de uni maar vandaag is de laatste echte ‘lesdag’ van de cursus dus het is wat minder serieus en zwaar. ’s Middags lezen we bijvoorbeeld delen uit boeken over het leven in Oost-Duitsland (in plaats van wetenschappelijke artikelen over insecten) en vertelt de docente over haar leven daar.  Wat me ook door deze dag heen sleept, is dat ik weet dat ik morgen voor een weekend naar München vertrek met ESN Frankfurt! Als ik eindelijk thuis ben na de cursus, pak ik mijn tas in en ga, na wat afleveringen Babylon Berlin (super toffe Duitse serie! Speelt in Berlijn in 1929 en is een beetje mysterie en Krimi en politiek in een Great Gatsby sausje), vroeg slapen want dit weekend gaat zwaar worden!

Vrijdag

Vandaag gaat mijn wekker weer voordat de bouwvakkers beginnen: veel te vroeg dus. Half slapend en met een grote beker koffie neem ik de tram naar het station. Omdat we studenten zijn, is er geen geld voor de ICE en dus nemen we normale intercity’s naar München, wat er wel voor zorgt dat de treinreis zo’n zeven uur duurt. Gelukkig kunnen we overal zitplaatsen vinden en is de reis zo voorbij!

Eenmaal in München gaan we eerst naar het ‘hostel’, wat hier niet heel veel meer is dan een enorme camping met allemaal kant-en-klare tenten (dus inclusief luchtbed en slaapzak). Voor twee nachten natuurlijk helemaal prima en na het droppen van alle bagage gaan we de stad in voor een tour en daarna eten in een van de brouwerijen. Ik had München ook ingevuld op mijn exchange aanvraag en tot nu toe heb ik het geen seconde erg gevonden dat ik naar Frankfurt mocht in plaats van München, maar nu ik hier echt ben, vind ik het stiekem toch wel een beetje jammer. De stad is echt prachtig (oké, het geweldige weer en prachtige golden hour-licht helpen mee maar echt, de gebouwen en parken en alles zijn hier echt bizar mooi) en de sfeer is ook geweldig. Natuurlijk is de sfeer dit weekend anders dan normaal want er lopen miljoenen (dronken) mensen (toeristen) in dirndls en lederhosen rond, maar ik neem me wel voor om ergens in de komende maanden nog een weekend naar Beieren af te reizen!

’s Avonds eten we typisch Beierse gerechten (veel vlees en bier) in de brouwerij van Augustiner-Bräu, waar verrassend genoeg alleen maar Duitsers zijn. Ook hier is bijna iedereen gekleed in tracht en ik kan niet wachten tot morgen, tot ik zelf mijn dirndl aankan! Na het eten gaan we weer terug naar de camping, waar een Oktoberfest-afterparty bezig is. Aangezien we dus in tenten slapen, trek ik alle thermo’s en skisokken en truien die ik naar Duitsland had meegenomen, aan. Het mag dan overdag wel bijna zomers zijn, ’s nachts koelt het hier echt enorm af dus ik neem het zeker voor het onzekere.

Zaterdag

Vannacht ben ik maar een paar keer wakker geworden van de kou en verder heb ik prima geslapen, zonder last te hebben gehad van dronken Oktoberfestgangers die thuiskwamen. Vandaag trekken we allemaal onze tracht aan en na het ontbijt ga ik met een groepje weer München in. We doen nog wat meer sightseeing, waarbij we zelf nog door een andere toerist niet zo onopvallend op de foto worden gezet als echte ‘Beierse’ meisjes. We lunchen bij een andere bierbrouwerij, deze keer bij het Schneider Bräuhaus.

Na de lunch is het al weer bijna tijd om naar de Theresienwiese (waar het Oktoberfest de Münchense naam Wiesn van heeft) te gaan. We hebben gelukkig gereserveerde tafels in een tent en hoeven dus niet uren in de rij te staan en te rennen voor een tafel, maar kunnen gewoon rustig naar de tent toe. Als we de tent binnenkomen is het feest al zo’n zes uur bezig en dat is best te merken aan alle mensen die al binnen zijn! Gelukkig wordt het bier in liter-pullen geserveerd en zijn we snel op het niveau van de rest van de tent. Ik kan nog heel veel vertellen over wat er allemaal gebeurt op de Theresienwiese maar hier geldt echt: bai zijn is meemaken (oké, er is een zogenaamde Kotz-/Comahügel – maar die heeft gelukkig niemand van onze groep bereikt). Van tevoren had ik al wel wat mensen gesproken die ooit bij Oktoberfest waren geweest en ik had natuurlijk foto’s en filmpjes gezien en je kent de ‘Oktoberfesten’ in Nederland, maar dat was allemaal echt niks vergeleken met de realiteit! Ik kan het jullie echt allemaal aanraden en ja, het is vol en toeristisch en net een soort Disneypark maar het is ook super gezellig en traditioneel en geweldig! Ook naar het Oktoberfest wil ik dus zeker nog terug!

Zondag

Vannacht was weer een koude nacht maar deze voelde toch duidelijk minder koud aan (alcohol?) en na veel te weinig uren slaap gaan we weer naar het station om de trein terug te nemen. Op het station sla ik bij alle mogelijke restaurants en supermarkten snacks en drinken in om deze uren te overleven. Onze coupé is vandaag duidelijk stiller dan vrijdag en ik kan gelukkig nog een paar uurtjes slaap pakken (wat weer een voordeel is van zo lang reizen).

Eenmaal in Frankfurt haal ik op het station nog even wat te eten (op zondag zijn ook alle supermarkten gesloten) en crash thuis meteen in mijn bed om verder te slapen.

Het was weer een geweldige week en ik kan niet wachten op alles dat de komende maanden nog gaat gebeuren!

Liebe Grüsse,

Anne