Een groene nieuwkomer in de stad
Waarschijnlijk is het je onlangs al eens opgevallen; sinds enkele weken rijden er overal in Rotterdam groenkleurige e-scooters rond. Het zijn er 324 en ze zijn honderd procent uitstootvrij, muisstil en ze staan minder stil dan de gemiddelde privé-scooter. Reserveren, ontgrendelen, betalen; het gaat allemaal via één app. Even via IDEAL een account maken en je rijbewijs inscannen, en je kan meteen voor dertig cent per minuut een ritje maken. De eerste dertig minuten zijn zelfs gratis.
De start-up die dit op touw gezet heeft draagt de naam Felyx, dat zijn vloot financiert door middel van crowdfunding. In Amsterdam is het begonnen met 104 e-scooters en nu heeft het dus een drievoud aan deelscooters geplaatst in onze havenstad. De oprichters beweren de luchtkwaliteit te verbeteren en de stad te verduurzamen, aangezien zowel hun scooters als de onderhoudsbusjes elektrisch aangedreven worden. Klinkt als een zeer welkome innovatie, maar hoeveel potentieel heeft Felyx?
Gebruikers hoeven geen abonnement af te sluiten en ook een account aanmaken is zoals gezegd eenvoudig. De laagdrempeligheid blijkt in het bijzonder bij studenten aan te slaan, want op doordeweekse dagen staan er tientallen scooters rondom de universiteit geparkeerd. Fietsen gaan immers snel kapot en ook het tramstation is niet altijd even dichtbij. Het ontbreken van verplichte borgsom draagt uiteraard bij aan het vinden van deze groep afnemers, evenals het feit dat een rit simpelweg heel aangenaam is, zeker bij mooi weer.
Wat snelheid betreft wint de e-scooter het allereerst eenvoudig van de Mobikes, een deelinitiatief dat al langer bestaat in Rotterdam, met fietsen die je ofwel op ritbasis kunt betalen ofwel met een maandelijks bedrag. Hoewel er meer fietsen van dit bedrijf beschikbaar zijn, maakt de snelheid van de scooter het in de meeste gevallen goed. Kritiek vanuit gemeenten op Mobike gaat vaak over de ruimte die ze geparkeerd innemen op ongewenste plekken, omdat gebruikers kennelijk onbezonnen omgaan met gedeelde spullen. Naar verluid zouden de fietsen op de meest vreemde plekken gedumpt worden; iets dat vanuit praktisch oogpunt minder vaak met de scooters zal voorkomen. Felyx lost dit bovendien op door in bepaalde gebieden te verhinderen dat de scooter kan worden afgesloten, waarmee het de steun van de gemeente gewonnen heeft.
Die beperking vormt echter ook een zwakte van het concept, zowel ten opzichte van de fiets als van het openbaar vervoer. Door een blik te werpen op de kaart in de app is te zien dat het bereik redelijk beperkt blijft tot plaatsen die ook goed met het openbaar vervoer te bereiken zijn. Stadsgedeelten als Rotterdam Zuid en Alexandrium hebben slechts een ‘hotspot’ bij het station waar men de e-scooter kan oppikken ofwel parkeren. De Felyx zou het nu juist van de alternatieven kunnen winnen voor afstanden naar specifieke plaatsen, buiten dit bereik.
Daarbovenop ligt de prijs van een ritje op de e-scooters duidelijk het hoogst, met zes euro per 20 minuten tegen één euro voor de Mobike. Felyx zal zich dus op andere aspecten moeten onderscheiden van concurrenten. Buiten kijf blijft staan dat de Felyx sneller is dan alle andere alternatieven, mits er één op hoogstens drie minuten lopen staat zoals beloofd is door het bedrijf.
Nu er echter nog een beperkt aantal beschikbaar zijn zullen de alternatieven het vaak winnen, om de eenvoudige reden dat het te duur is voor het gewin aan tijd en gemak. Als de Felyx meer marktaandeel in Rotterdam wil innemen moet het een grotere vloot realiseren, als het even kan in een ruimer parkeergebied. Op de huidige manier zal de start-up in de marge blijven concurreren met de andere vervoersopties, en slechts aantrekkelijk zijn als het even goed uitkomt en de prijs van minder belang is. Desondanks is het een mooie toevoeging aan Rotterdam, dat hoe dan ook mee moet in de trend en noodzaak van verduurzaming. Initiatieven als deze kun je alleen maar omarmen, dus wanneer maak jij je eerste groene meters?