Breaking borders | Rosalie van de Brug

Een korte introductie: mijn naam is Rosalie van de Brug, derdejaars mr.drs-student (Economie & bedrijfseconomie en Fiscaal recht) en ik ben momenteel via de Erasmus School of Economics op exchange naar Italië. Ik mag het eerste semester van dit collegejaar doorbrengen in het prachtige Bologna, een typische Italiaanse studentenstad in de regio Emilia-Romagna in het noorden van Italië. Zoals iedereen (die het vak Rechtsgeschiedenis heeft gevolgd) weet, is de Universiteit van Bologna (L'Alma Mater Studiorum) de oudste, nog functionerende, universiteit van de Westerse wereld.
Ik volg hier aan de universiteit de vakken Macroeconomics, Principles of Management en een Italiaanse taalcursus.

Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het studeren hier nog een beetje op gang moet komen… Maar dat wordt vanzelf wel duidelijk uit mijn weekverslag.  

Maandag 24 september

De wekker gaat vroeg (dat wil zeggen een uur of acht) want vandaag staat er een presentatie op de planning, in het Italiaans welteverstaan. Ik volg nu ongeveer twee weken een intensieve cursus Italiaans A2 op de universiteit. 5 dagen per week vier uur lang probeer ik mijzelf als een heuse Italiaanse verstaanbaar te maken. Ik was te laat begonnen met het voorbereiden van de presentatie dus probeer ik als een gek de tekst uit mijn hoofd te leren. Om tien uur moet ik er toch echt aan geloven en ga ik op zoek naar een Mobike. Mocht je in Rotterdam ooit een verdwaalde oranje fiets met een mandje op een gekke plek zien staan; dat is een Mobike. Ze zijn verdomd handig, 30 cent voor een halfuur fietsen!

Eenmaal in de les blijk ik bovenaan de lijst te staan dus mag ik als eerste mijn Italiaans de vrije loop laten gaan. Dit was niet de planning want ik ben de tekst nog niet machtig. Gelukkig offeren Roos en Youri, mijn twee Nederlandse buddies zich op en beginnen zij. Uiteindelijk blijk ik als één na laatste aan de beurt te zijn. De presentatie ging werkelijk dramatisch maar het zit erop. Probeer il tredici marzo duemilaquattordici (13 maart 2014) maar eens vloeiend uit te spreken… Dat gaat mij nog niet goed af.

Na de les loop ik naar huis zodat ik meteen boodschappen kan doen. Eenmaal thuis relax ik een beetje. Daarna loop ik naar het kantoor van Erasmusland om me aan te melden voor een evenement op donderdag. Als ik weer thuis kom begin ik met koken. Om half tien kom ik erachter dat ik nog drie opdrachten voor morgen moet inleveren waaronder een audio-opname. Om twee uur kan ik de docent dan eindelijk mijn opdrachten mailen. Tijd om naar bed te gaan. Morgen staat namelijk de eindtoets van de taalcursus gepland...  

Dinsdag 25 september

De wekker gaat vandaag nog iets eerder… half acht. Ik had gisteren geen tijd meer voor de grammatica dus wilde ik dat thuis voor de les doen. Daar komt natuurlijk weer niks van terecht. Met lood in mijn schoenen begeef ik me weer richting de Italiaanse les. We beginnen meteen met de toets. De toets bleek achteraf niet moeilijk te zijn dus iedereen was eerder klaar. Na een pauze was het tijd voor een persoonlijke evaluatie met de docent. Het gesprek begon positief: de toets had ik prima gemaakt. Goed nieuws want ik wil na de intensieve cursus doorgaan naar het volgende niveau en daarvoor moet je toestemming krijgen. Daarna komt echter de presentatie ter sprake. “No no no” bracht de docent hoofdschuddend uit. Oeps, dat ging dus inderdaad niet goed… Ik keek blijkbaar teveel op mijn blaadje, ik vergat op het einde te bedanken voor de aandacht en ik vroeg niet of er nog vragen of opmerkingen waren. Met een ongemakkelijk gevoel wachtte ik op het vervolg van de evaluatie. De grote hamvraag was namelijk of ik door mocht naar het volgende niveau. Aangezien de docent er zelf niet over begon, vroeg ik het zelf maar. Gelukkig bleek dat geen probleem te zijn, maar de volgende Italiaanse presentatie moet volgens de docent barsten van enthousiasme. Na de les vonden Youri, Roos en ik het tijd voor pizza en bier en dat smaakte goed!

Om 7 uur begeef ik me samen met drie andere meiden naar de bootcamp in het park. Dit gaat de eerste keer sporten worden in twee maanden tijd… En het viel bepaald niet mee. Samen met vriendinnen besluiten we de avond af te sluiten in Soda Pops, een club in Bologna. De avond escaleert volledig.

Woensdag 26 september

Op woensdag ben ik vrij en dat is maar goed ook; ik word wakker met de ergste kater die ik hier heb meegemaakt. De rest van de dag spendeer ik in mijn bed waarbij ik er alleen uit ga voor een douche en voedsel.

Donderdag 27 september

Totaal uitgerust is het vandaag tijd voor het eerste college van mijn exchange; het college en de tutorial van macro-economie staan gepland van 14:00 tot 19:00. Met frisse tegenzin begeef ik me naar de uni om me te wagen aan een vijf uur durende marteling. En een marteling bleek het te zijn… De eerste drie uur college waren prima maar de laatste twee uur tutorial was een verspilling van mijn kostbare tijd hier. De docent was niet te verstaan en op alle 20 vragen bleek het antwoord A te zijn. Na college blijken er mensen bier te drinken op Piazza Verdi, het plein bij de universiteit. Daar drink ik vervolgens één biertje (die zijn hier 660 ml, top!). Daarna ga ik snel naar huis om me op te frissen en om te kleden. Vanavond staat namelijk het Welcome Dinner van Erasmusland in Hobby One (een club) op de planning. Nadat ik omgekleed ben, begeef ik me naar de pub bij de uni om samen met de andere mensen naar het diner te lopen. Het diner kent twee starters, pasta en onbeperkt wijn. De wijn bleek niet zo onbeperkt te zijn want na een tijdje was de witte wijn op… Na het diner konden we meteen in de club blijven om te gaan stappen. De avond wordt met drie vrienden afgesloten bij Pizza Casa; hier kan je voor 2,50eu een heerlijke pizza margarita krijgen. Kortom, een aanrader! Na de pizza vind ik het mooi geweest en ga ik naar huis. Om half zes lig ik dan eindelijk in bed.

Vrijdag 28 september

De wekker gaat om 10:30 want er staat iets leuks op de planning. Om 12:15 moeten we, ik en acht andere meiden, de Flixbus pakken voor een weekendje Milaan. Na wat gehaast (ik moest nog douchen en spullen pakken) red ik het om op tijd bij de bus aan te komen. Aan het eind van de middag komen we aan in Milaan en zoeken we meteen het hotel op om de spullen te dumpen. Op weg naar het hotel sta ik in contact met het thuisfront omdat mijn moeder bezig is met het boeken van mijn vliegticket. Het plan is namelijk om met alle mensen van Bologna oud en nieuw te vieren. Na een tijdje krijg ik het bericht dat het gelukt is en ben ik verzekerd van veel te dure vliegtickets naar Bologna na de kerstdagen. Daarna is het rond een uur of vier tijd voor lunch want iedereen is uitgehongerd. Na de lunch is het tijd om een beetje door de stad te lopen en de eerste toeristische foto’s te maken. De avond eindigt met heel veel eten, wijn en cocktails. Om een uur of drie bereiken we het hotel en gaan we naar bed.

Zaterdag 29 september

Om 10:30 gaat de wekker en is het tijd om ons klaar te maken. Voordat iedereen gedoucht en aangekleed is, is het ondertussen alweer rond twaalven. We begeven ons naar een bakkerij waar we ons aan een gigantisch ontbijt wagen. Nadat we ons vol hebben gepropt is het tijd om de stad weer te verkennen. Het is hier in Italië momenteel nog 25 graden dus we mogen ons gelukkig prijzen met het weer. We brengen een bezoekje aan het kasteel en het park wat erachter ligt en we gaan naar het Science and Technology museum. Het museum valt tegen maar het geeft een goed gevoel dat er ook culturele dingen gedaan zijn. Daarna is het vanzelfsprekend weer tijd voor pasta en wijn. Na heel wat wijn besluiten we uit te gaan. De keuze is gevallen op Le Banque en dit blijkt een heel fancy club te zijn. Lees: gasten gaan er minimaal gekleed in overhemd en de meeste dragen zelfs een pak en alle dames dragen hakken. Na wat Long Island Icetea’s en een hele geslaagde avond stappen bereik ik samen met vier andere meiden rond half zes het hotel.

Zondag 30 september

Eigenlijk moeten we om 10:00 uitchecken bij het hotel maar aangezien de man achter de receptie ons om half zes (en in bepaalde toestand) thuis zag komen, vond hij het niet erg als we rond twaalf zouden uitchecken. Dat scheelt toch weer! Rond een uur of één is iedereen uit de kamer en is het tijd voor een heuse brunch inclusief sparkling wine. Nadat we weer eens prop-en-propvol zitten, is het tijd om de dom te bezoeken én te beklimmen. Hier zijn we vervolgens de hele middag mee bezig. Daarna is het nog tijd om wat te gaan shoppen. Om een uur of zeven gaan we naar het hotel om de tassen op te halen bij de receptie. We stoppen onderweg naar de Flixbus natuurlijk nog even om voedsel te halen, deze keer een Poke bowl. Rond tien uur zit iedereen weer helemaal vermoeid in de bus naar Bologna. Om één uur bereiken we het busstation en is het tijd om snel naar bed te gaan. We kunnen terugkijken op een heel geslaagd weekend in Milaan!