Activiteitenverslag: Skireis!

Donderdag 4 januari 2017: de heenreis van de skireis stond op het programma. Tussen half vijf en vijf uur ’s middags arriveerden alle deelnemers op de campus, de een iets beter op tijd dan de ander,  om zich vervolgens naar de bus te begeven. De In Duplo-delegatie nestelde zich ergens in het gebied achter de tweede deur, waar het schattigste In Duplo-stelletje de king size-seat met extra beenruimte tot hun bezit omvormden; de rest van de reizigers was jaloers. Precies middenin de avondspits vertrok de bus op weg naar Sauze d’Oulx, waarbij het eerste uur van de reis bestond uit het passeren van de Brienenoordbrug. Hierna verliep de reis tamelijk soepeltjes, met eerst mopjeschauffeur Gerrit en later mopperende Karin achter het stuur. Iedereen probeerde wat te slapen, maar zelf is het mij niet echt gelukt; mijn buurman, het niet nader te noemen oudste lid van de Charitycommissie, besloot mij als kussen te gebruiken. Meer duo’s lagen innig naast elkaar te slapen, waaronder de heren Duvekot en Eysink die liefdevol met de gezichtjes naar elkaar toe lagen, en de dames op de king size-seat onder hun schapenwollen dekentje.

Een heleboel kilometers en luttele kwartiertjes slaap later arriveerde de bus vrijdagochtend bij het hotel. De ski’s werden vrijwel meteen uitgeladen of gehuurd en menig deelnemer van de reis stond binnen no time op de piste, want met de stralende zon stond ons een prachtige ski-dag te wachten. Niet iedereen kon dit zonder skiles af; door een aantal skiërs werd de sneeuw van heel dichtbij bekeken. Het spreekwoord over de ezel die zich geen twee keer stoot ging niet helemaal op… Afijn, aan het einde van de middag kon iedereen de hotelkamer in en kwam iedereens droom van die dag uit: douchen! Rond etenstijd werd er verzameld in de bar van het hotel om met z’n allen naar een van de vele pizzarestaurants te wandelen. De pizza’s daar smaakten niet zoals gewend; een van de specialiteiten van Turijn, bepaalde kaas met een penetrante geur, werd niet door iedereen even goed gewaardeerd, maar uiteindelijk werden alle bordjes wel leeggegeten. Eenmaal terug in het hotel werd er gezellig geborreld met de hele groep, en hoewel eigenlijk het plan was om daarna met het voltallige gezelschap te gaan après-skiën in het dorp, haakte een groot deel van de deelnemers af om zijn of haar bedje in te duiken. Voor wie het hazenpad had gekozen door te gaan slapen: het bleef echter geen geheim hoe het après-skiën was; in de gezamenlijke Snapchat-story werd in geuren en kleuren verslag gedaan van de nachtelijke gebeurtenissen.

De tweede dag werd niet begroet met dezelfde zon als de dag ervoor; ze had plaatsgemaakt voor wat mist. Dit drukte echter niet de pret; de meeste mensen stapten wederom op hun ski’s en vlogen naar beneden. Ikzelf kan niet skiën en heb voor het eerst de stoeltjeslift getrotseerd; geloof me, dit is levensgevaarlijk als je op andere schoenen dan skischoenen staat! Met de benodigde chocomelletjes en glühweintjes op werd de barre tocht met de skilift door de dichte mist aan het einde van de middag ook gemaakt. Bij het avondeten besloot de groep te splitsen; met de In Duplo’ers zijn we naar een spaghettirestaurant geweest. Enorm lekker en enorm veel! Met volle buikjes begonnen we aan de tweede groepsborrel van het weekend, wederom in de bar van het hotel. Er werd volop gebabbeld, nu een aantal deelnemers elkaar al wat beter kenden, en dit keer vertrok een groter deel van de groep voor het uitgaan. Wederom werd er hard geaprès-skied en wederom werd de Snapchat-story gevuld met mooie pareltjes.

Het weer werd er op de zondag niet bepaald beter op; een forse sneeuwstorm deed zich voor. Alleen de echte diehards vertrokken naar de piste en de rest besloot er maar het beste van te maken door in de ochtend te relaxen en ’s middags uitgebreid te lunchen. Zelf heb ik, samen met een paar In Duplo’ers, de rest van de middag gevuld met een uitgebreide wandeling en een heus sneeuwballenvuur. De verkiezingsposter van ‘Francesca’ was het doelwit, en afgezien van het feit dat er heel wat sneeuwballen naast het bord belandden, is er ook een aantal keer goed raak gegooid. Compleet natgesneeuwd gingen we naar het hotel om de laatste spullen in te pakken en zo snel mogelijk een plekje in de bus te claimen. Karin had haar beste humeur helaas in Sauze d’Oulx laten liggen, dus ze was ietwat humeurig. Na het passeren van twee Burger King’s, een KFC en een McDonald’s besloot ze te stoppen op een plaats waar men enkel koffie, thee en chocolademelk kon consumeren. Dit werd derhalve het diner van het grootste deel van de groep, en met heerlijk lege maagjes probeerden we de rest van de terugreis slapend uit te zitten.

De terugreis verliep sneller dan de heenreis en dus kwamen we ’s ochtends, nog voor de eerste colleges begonnen waren, aan op de universiteit. Na een groepsfoto met alle frisse hoofdjes kon iedereen weer lekker zijn of haar huisje opzoeken om indien nodig nog wat uurtjes slaap in te halen. Het was een geslaagde skireis!