Een miraculeuze smaakverrassing
Photo: Emre Gencer
Laatst hoorde ik over ‘Miracle fruit’ (Synsepalum Dulcifucum), of gewoon in het Nederlands: de Mirakelbes plant. Het plantje doet zijn naam eer aan, het is namelijk best een bijzonder plantje. Als je namelijk het vruchtvlees van zijn bes – de Mirakelbes – eet, bindt een glycoproteïne (natuurlijk eiwit) genaamd Miraculin aan smaakpapillen in je tong. Hierdoor proef je de smaken zuur en bitter voedsel als zoet, het effect duurt tussen 15 en 120 minuten en is afhankelijk van de hoeveelheid die je eet.
Hoewel deze bes en het eiwit helemaal niet zo bekend zijn, hebben zij toch best potentie. Mensen houden van nature namelijk van zoet en vet voedsel. Dit is bij ons aangeboren omdat dit soort voedsel meer energie bevat. Je zou gezond voedsel zoet kunnen maken, waardoor het voor kinderen bijvoorbeeld veel lekkerder smaakt. Het eiwit Miraculin (of het besje) zou makkelijker kunnen worden gegeten in plaats van toegevoegde suikers, die eten vaak (onnodig) energierijker maken.
In Japan is de Mirakelbes wel populair en gecommercialiseerd. Vooral onder diabetespatiënten en dieeters slaat het product goed aan. Ook verhelpt het de metaalachtige smaak die veel chemotherapie patiënten ervaren. Hoewel de Japanse Warenautoriteit vergelijkbaar is (in testen) met de Europese en Amerikaanse instanties, is de bes en stof Miraculin in Europa en de VS echter niet gecommercialiseerd.
In Europa is de Mirakelbes geclassificeerd als een zogenaamde Noval Food, dit betekent in praktijk dat voor de verkoop een autorisatie nodig is van de Europese Commissie. Hiervoor moet een applicatie worden gedaan bij de Europese Commissie. Deze laat vervolgens de European Food Safety Authority een risicobeoordeling doen, in praktijk werkt dit als een handelsbelemmering. Dit proces kan namelijk anderhalf jaar duren!
In Amerika is in de jaren 70 geprobeerd het product te commercialiseren door een bedrijf genaamd ‘Miralin’. Dit mislukte echter nadat de FDA het product aanmerkte als een additief, wat betekende dat de bessen niet mochten worden verkocht als substituut voor suiker zonder verder onderzoek. Deze beslissing was controversieel, de bes wordt al honderden jaren gegeten in West-Afrika – waar hij in de 18e eeuw ook is ontdekt – zonder dat ooit negatieve bijeffecten zijn ontdekt. Er werden destijds aantijgingen gemaakt dat de suikerindustrie de FDA onder druk had gezet en dat onderzoeksrapporten waren gestolen. Mocht je hier meer over willen lezen, dan kun je dit BBC News rapport lezen. Inmiddels wordt de bes al de nodige jaren in Japan verkocht, en zijn al meerdere onderzoeken gedaan naar Miraculin, nog nooit zijn bijwerkingen ontdekt. Dus dit zal waarschijnlijk de eerdere rulings van de FDA en EFSA doen omslaan.
De Mirakelbes wordt op bepaalde websites wel verkocht, maar tegen (te) hoge prijzen omdat grootschalige productie of productie van Miraculin door genetische modificatie niet mogelijk is. Jammer, want als dit een commercieel succes was, dan zou witlof eindelijk lekker kunnen zijn, een heus mirakel...