Activiteitenverslag: Openingsactiviteit

14 september 2017, een stormachtige donderdagmiddag. De weersvoorspellingen waren niet om over naar huis te schrijven. Helaas bleken ze meer dan waar: de regen viel met bakken uit de hemel en de wind wist van geen ophouden: officieel hondenweer. Oftewel: de perfecte omstandigheden voor een openluchtactiviteit van In Duplo.

Vol goede moed trokken de dappere In Duplo’ers richting Tante Nel, een soort kruising tussen een patatzaak en een bar; wat wil je nog meer als student? Toen iedereen die niet van suiker gemaakt is was aangekomen, volgde er een teamverdeling en een korte uitleg. Ieder team kreeg een grote kist die twaalf kleinere kistjes bevatte die allen op slot zaten met een cijferslot. Na de uitleg tikte de klok en schoot iedereen uit de startblokken. Zelf was ik ingedeeld in het ijzersterke en ijverige team 2. Nog geen twee minuten stonden we buiten toen het nóg harder begon te regenen, waarna Ramon de geniale ingeving had om gewoon binnen bij Tante Nel te gaan zitten. Medelijden voor de andere groepjes buiten was op zijn plaats. Het werd al snel duidelijk dat in elke kist een soort puzzel of raadsel zat, waarmee de volgende kist geopend kon worden. Ook zat er een foto in van een gebouw of monument in Rotterdam waarmee je op de foto moest.

Min of meer vanzelf werden de taken verdeeld en zodoende ging een deel op pad en bleef de rest kistjes openen. Geen zintuig bleef onbenut en de puzzels dreven ons soms tot het uiterste. Het ene moment moest braille worden gelezen door te zien met je vingers, het volgende moment moest morsecode ontcijferd worden door goed te luisteren. Het ruimtelijk inzicht werd bijna net zo vaak getest als je vermogen om ‘out of the box’ te denken. Tevens werd je geduld flink op de proef gesteld. Terwijl de ene na de andere kist openging, liepen een paar bikkels per groepje heel Rotterdam door om de ene na de andere foto binnen te slepen. De regen hield onverminderd aan, wat de race er zeker niet makkelijker op maakte.

De laatste kist bleek de moeilijkste te zijn. Zelfs na een verkregen hint beten we ons stuk op de encryptiemachine. De benodigde tandwielen zaten vastgeplakt in de vorige kist, dus we waren er zeker van dat die niet de oplossing waren. Minuten, die uren leken te duren, vlogen voorbij. Elke oplossing die we bedachten werd al snel weer verworpen; zelfs Google kon niet helpen bij het vinden van de doorslaggevende zet. Er was een frisse blik nodig om dit raadsel op te lossen, en in ons team kwam die er in de vorm van Alinda. De bikkels van buiten waren teruggekeerd, waardoor de laatste kist allesbepalend werd. Kort nadat we de situatie hadden uitgelegd pakte ze de kist en rukte ze de tandwielen eruit. Dit bleek de doorslag te zijn en niet lang hierna volgde het bevrijdende geluid van het laatste openklikkende cijferslot.

Nu was het de vraag hoe de rest van de groepen het gedaan had en welk team de enige echte trofee mee naar huis mocht nemen. Het ene na de andere team druppelde binnen bij Tante Nel en de welverdiende zakken patat werden uitgedeeld. De gemoedelijke sfeer werd even onderbroken toen de spelleider de ranglijst aankondigde. Het heeft erom gespannen, maar uiteindelijk stond het als een paal boven water: mijn eigen Team 2 ging ervandoor met de overwinning en de prachtige beker. Natuurlijk is meedoen belangrijker dan winnen (aldus driekwart van de aanwezigen), waardoor de sfeer onverminderd goed bleef. Langzaam maar zeker verliet iedereen Tante Nel om zich voor te bereiden op de Openingsborrel. Al met al een zeer geslaagde activiteit die wel letterlijk, maar zeker niet figuurlijk in het water is gevallen!