De G7-top
Dit weekend kwamen de leiders van de G7 bijeen in het stadje Taormina in Sicilië, Italië. Tijdens deze 2-daagse bijeenkomst bespreken 7 van de grootste economieën de richting en strategie voor de toekomst. De onderwerpen zijn onder andere veiligheid, zoals het bestrijden van terrorisme, handelsbetrekkingen en klimaatsverandering.
Wat is de Groep van 7?
De G6 is opgericht in 1975 na de val van het Bretton Woods systeem en de crisis die daarop volgde. De G7 is ontstaan uit de G6 (VS, UK, Frankrijk, het toenmalige West-Duitsland, Japan en Italië) toen Canada zich ook aansloot in 1976. Het doel van deze bijeenkomst is het bespreken van de huidige globale problemen en om te proberen samen tot oplossingen te komen. In het begin was het vooral de bedoeling om in het vervolg gebeurtenissen zoals een “Nixon Shock’’ te voorkomen. Ook Rusland is een tijd lid geweest van de G7, waardoor het even de G8 was, maar na de annexatie van de Krim door Rusland werd Rusland niet meer uitgenodigd en werd het weer de G7. Ook de Europese Unie is aanwezig bij de G7, nu vertegenwoordigd door Donald Tusk (President van de Europese Raad) en Jean-Claude Juncker (President van de Europese Commissie). Tijdens een bijeenkomst van de G7 bespreken de 7 leiders en de EU welke koers er de komende jaren gevaren moet worden. Bij onderwerpen zoals klimaatsverandering en internationale handel is het belangrijk dat landen op een lijn zitten. Met concurrentie bereik je niet altijd het meest optimale resultaat, als het bijvoorbeeld gaat om export- en importtarieven, en kan de G7 voor uitkomst zorgen. Maar de beslissingen die uiteindelijk worden genomen zijn niet bindend, wat dus inhoudt dat de leiders zich niet hoeven houden aan eventuele afspraken die tijdens deze bijeenkomst worden gemaakt.
De effectiviteit van de G7
Bij de oprichting van de G7 waren de partijen inderdaad de grootste economieën en de meest welvarende landen. Maar daar begint nu langzaam verandering in te komen door opkomende economieën zoals India en China waardoor de macht van de G7 af begint te nemen. Het is dan ook vreemd dat een land als China niet bij de G7 zit. De reden hiervoor is vooral historisch. Toen de G7 werd opgericht was China nog niet zo een groter speler, maar tegenwoordig kan je uiteraard niet meer om China heen en zou het voor representativiteit van de G7 niet slecht zijn als China ook uitgenodigd zou worden. Aan de andere kant zal dit weer een partij toevoegen met andere belangen, waardoor het de besluitvaardigheid niet ten goede zal komen. Daarbij is een voorwaarde voor het toetreden tot de G7 dat het land democratisch is, en dat kan je van China niet bepaald zeggen.
De G7 kan ook wel gezien worden als een soort vervanger van de UN. Tijdens de G7 wordt er besloten waar en in welke mate er ingegrepen zou moeten worden en of dit moet gebeuren met economische sancties of militair ingrijpen. De G7 is dus een soort van extra toezichthouder op het gebied van wereldvrede en veiligheid. Maar door de afnemende mate van representativiteit en daardoor ook de afnemende invloed, wordt het steeds moeilijker voor de 7 leden om de wereld effectief te sturen. Als de G7 niet groot genoeg is dan zou het kunnen zijn dat andere landen, zoals China, de autoriteit van de G7 niet meer zullen erkennen. Daarom werd de G20 in het leven geroepen in 1999. Door een nieuwe bijeenkomst van de 20 grootste economieën bij elkaar te roepen is de representativiteit flink omhooggegaan, aangezien zij samen 90% van het wereldwijde BBP bezitten, maar meer partijen is ook meer belangen.
De G7 van 2017
Al voorafgaand aan de G7 dit weekend benadrukte Donald Tusk dat de G7 van 2017 niet makkelijk gaat worden. De leiders van de aanwezige landen zijn op bepaalde onderwerpen erg verdeeld en dan vooral op het gebied van de internationale handel en klimaatsverandering. Zoals al vaak is herhaald, gelooft Donald Trump niet in klimaatsverandering. Hij dreigt de VS dan ook terug te trekken uit het Akkoord van Parijs. Tijdens de G7 hebben de 6 regeringsleiders Trump ook niet kunnen overtuigen van het belang van het Akkoord, waardoor er maar weinig terecht kwam wat betreft het klimaat. Of Trump zich daadwerkelijk niet aan het Akkoord gaat houden zal volgende week blijken, tijdens de G7 gaf hij niks toe. De andere leiders hadden gehoopt met de G7 meer duidelijkheid te krijgen over de relatie van de VS met de rest van de wereld, maar in plaats daarvan is er alleen meer onduidelijkheid gekomen. Ook op het gebied van handel is Trump alleen tevreden als de VS erop vooruitgaat. Uiteindelijk nam hij wel een iets gematigde stelling in, zelfs hij was het erover eens dat protectionisme ongewenst is en bestreden dient te worden. Op het gebied van veiligheid zitten de meeste leiders wel op een lijn. Vooral nu net na de aanslag in Manchester pleiten de partijen ervoor dat er meer samenwerking op het gebied van informatie moet komen tussen de landen om terrorisme beter te kunnen bestrijden en dit soort tragische gebeurtenissen te voorkomen. Ook is de G7 bereid om meer sancties in te voeren tegen Rusland mocht dit nodig blijken te zijn. Echt grote beslissingen zijn er niet genomen, maar dat is niet heel anders dan de voorgaande jaren. Wederom was President Trump weer volop in de belangstelling en draaide de G7 dit jaar, naast de techniek van het handen schudden, vooral om het overtuigen van Trump.
