Verplichte anticonceptie

Onlangs pleitte een Rotterdamse wethouder voor verplichte anticonceptie voor zogenaamde ‘zwakke vrouwen’, zoals daklozen en drugverslaafden, maar ook dames met een verstandelijke beperking of met psychische problemen. Dit is natuurlijk een uitspraak die veel rumoer teweegbrengt. Ook een ongeboren kind is een kind dat gered kan worden en volgens de wethouder zijn er nog te veel gevallen waar mishandeling en verwaarlozing van jonge kinderen voorkomt doordat de ouders de verantwoordelijkheid niet aankunnen. De vraag is nu: ‘Kunnen wij deze mensen het ouderschap ontnemen?’

Momenteel kan je iemand niet dwingen anticonceptie te gebruiken, dus is het zo dat, indien de rechter van mening is dat ouders ongeschikt zijn voor het ouderschap, deze ouders gedurende de zwangerschap onder toezicht geplaatst kunnen worden. Na de geboorte wordt het kind direct uit huis geplaatst, wat het leed alleen maar vergroot. Een moeder weet in deze situatie dat ze het kindje negen maanden mag dragen, maar dat het daarna direct bij haar zal worden weggehaald. Opvoeden zit er voor de verse ouders niet bij. Een moeilijke situatie voor de ouder, maar ook niet de beste start in dit leven voor een kind.
De discussie over verplichte anticonceptie is al eerder aangesneden in 2012. Partijen noemden het toen een inbreuk op de rechten van aanstaande ouders en stelden hun rechten dan ook voorop in de discussie. Maar zouden we in plaats van de ouder het kind niet voorop moeten stellen? In Trouw stond een interview met Frieda van Hoeven (30), dochter van twee verstandelijk beperkte ouders. Ook haar broer heeft een beperking, haar jongere zusje is net als zijzelf helemaal ‘gezond’.  Als kind van de discussie laat ze weten dat het lang niet altijd makkelijk is om op te groeien met twee beperkte ouders. Zo zegt ze dat haar ouders alleen heel primair konden reageren wat zich uitte in agressie, verwaarlozing en mishandeling. Verplichte anticonceptie zou betekend hebben dat Frieda er niet was geweest en ondanks dat ze haar leven nu heel leuk vindt en gelukkig is, was een voorbehoedsmiddel volgens haar wel een stuk verstandiger geweest.

Als voorloper van de verplichte anticonceptie start er deze maand een preventieprogramma waarbij rond de 160 ‘kwetsbare’ vrouwen vrijwillig aan de anticonceptie gaan. Zij hebben deze keuze uit eigen wil gemaakt na het krijgen van voorlichting en worden komende periode intensief begeleid. Het streven is dat het programma doorgroeit naar rond de 400 vrouwen.
Ook in het kader van abortus kwam anticonceptie al ter sprake. Veel vrouwen raken (veelvoudig) zwanger, omdat ze anticonceptie niet kunnen betalen en abortus plegen gratis is. En ik denk dat daar het grootste probleem ligt. We splitsen de ‘zwakke vrouwen’ op in twee groepen. Een groot deel van de vrouwen is slecht ingelicht, heeft niet de discipline om bijvoorbeeld iedere dag de pil te slikken en weet niet dat er meer opties zijn, of ze kunnen het simpelweg niet betalen. Vooral vrouwen met een verslaving besteden hun geld liever elders. Ze gooien er met de pet naar en probleem na probleem stapelt zich op. Dit is een groep vrouwen die hulp nodig heeft. Hulp met bijvoorbeeld het afkicken of hulp om hun leven weer op de rails te krijgen. Dit is een groep vrouwen die op het desbetreffende moment niet in staat zijn een kind ter wereld te brengen en op te voeden, maar daartoe in de toekomst wel in staat zullen zijn. Wat ik me dan afvraag is; Waarom wordt anticonceptie maar vergoed tot de 18 jaar? Moet het niet voor iedere vrouw mogelijk zijn zichzelf te beschermen? Ik ben van mening dat als deze punten aangepakt worden een groot deel van de bestaande problemen al worden opgelost.
Maar er blijft altijd nog een tweede groep vrouwen over. Een klein handje die de hulp niet willen aannemen. Dit zijn vrouwen die op het desbetreffende moment niet in staat zijn een kind ter wereld te brengen en op te voeden, maar die daar ook in de toekomst niet toe in staat zullen zijn. Ik las laatst het verhaal van een vrouw met een beperking die graag een kindje wilde. Heel onschuldig, die wens om moeder te worden. Vervolgens lees ik dat ze haar hamster uit het raam gegooid heeft, ‘omdat ie zo vervelend piept’. Vul jij in wat er zou kunnen gebeuren als haar baby huilt?