De week van... Daan Both

Toen ik dinsdag na de skireis het berichtje van Nino kreeg met de vraag of ik “de week van” zou willen schrijven, twijfelde ik wel een beetje. Niet omdat ik het niet leuk vind, maar meer omdat ik in een week eigenlijk niet zo heel veel meemaak. Niets bleek minder waar deze week. Ik weet niet of dat toeval is of dat er een kleine vloek heerst over de schrijver van “de week van”.

Zaterdag 14 januari
Eigenlijk begint mijn week al vrijdag. Dit weekend zal ik mij met mede-In Duplo’ers en sportievelingen van de JFR begeven in het Franse SuperDévoluy. Onderweg naar de Franse alpen, waar helaas niet al te veel sneeuw schijnt te liggen, lijkt vrijdag de 13e toch echt invloed te hebben. We strandden met de bus op een parkeerterrein vlak voor Eindhoven met pech. Heel veel duidelijkheid over het vervolg is er niet echt, maar na een uur of twee worden we dan toch door een nieuwe bus opgehaald en kunnen we de reis vervolgen. Helaas komen we wat later aan dan gepland. Dit mag de pret natuurlijk niet drukken en ik schroef snel mijn board in elkaar en ga de bergen in. Na een paar uur slaat de vermoeidheid in en is het tijd voor de après-ski!

Zondag 15 Januari
Daar sta ik dan met mijn goede gedrag… Niet te laat naar bed gegaan om de eerste lift omhoog te kunnen nemen. Gister in mijn beste Frans aan iemand gevraagd hoe laat de eerste lift zou gaan. Ik verstond negen uur, het bleek half tien te zijn! Nou ja, gelukkig is het mooi weer en een half uurtje in de zon doet je altijd wel goed. Perfecte dag om het hele gebied te verkennen. Waar het gister nog prima te doen was buiten de piste is dat vandaag stukken minder, mijn board moet er ook aan geloven. Een aantal flinke krassen zitten er al op, maar goed zolang het bij materiaalschade blijft ben ik tevreden.

Maandag 16 januari
Ik word om 10 uur wakker en er staan allemaal mensen in het appartement. Blijkbaar wordt ons appartement gebruikt als bagageopslag. Wel relaxed, want ik hoef mijn spullen dus nog niet echt in te pakken. Na een paar uurtjes op de piste kan ik beginnen aan het inpakken, ik heb gelukkig dit weekend uit mijn tas geleefd dus alles zit er eigenlijk al in. Snel de bus in en hopen dat de terugreis iets sneller gaat dan die van de heenreis.

Dinsdag 17 januari
Ik schrik wakker met pijn in mijn nek. Blijkbaar is slapen in de bus toch niet heel ergonomisch verantwoord. Tot mijn verbazing herken ik de omgeving. We zijn al bijna terug, toch veel eerder dan ik had gedacht. Eenmaal thuis gekomen klim ik gelijk mijn bed in en slaap tot een uur of zes. Ik word wakker door de geur van eten. Kijk, dat is nou een voordeel van thuis wonen, ik word wakker en kan gelijk aanschuiven voor heerlijke bami.

Woensdag 18 januari
Er is helaas een eind gekomen aan de mini- vakantie en ik moet vandaag jammer genoeg weer aan de bak. Ik heb een studievoortgangsgesprek, met verplichte aanwezigheid, dus ik kijk vlak voor ik weg ga nog even op de NS-reisapp. Niks aan de hand, volgens de app… Van mijn huis naar het station is het een kleine 10 minuten fietsen. Blijkbaar genoeg tijd om van niks aan de hand naar helemaal geen treinen te gaan. Een seinstoring is dit keer de oorzaak. Gelukkig gaat er wel een bus van Delft naar Rotterdam Centraal. Dan maar wachten op die bus denk ik, samen met zo’n beetje heel Delft. In een overvolle bus snel een mailtje gestuurd dat ik het niet ga halen en gelukkig mag ik morgen terugkomen. Helaas ben ik zelfs voor college te laat. Dus zit er niets anders op dan mijn laptop open staan en Netflix te openen om de tijd te doden

Donderdag 19 januari
De wekker gaat vroeg, ook al heb ik pas drie uur een werkgroep. Ik wil proberen vroeg op te staan om de werkgroep voor te bereiden en misschien nog een college van rechten te bekijken. Helaas niet gelukt. Ik blijf zo lang mogelijk liggen voordat ik naar de universiteit ga. Na de werkgroep even een biertje doen in de nieuwe Smitse, het is tenslotte een soort van weekend. ’s Avonds lekker een biertje drinken bij mijn oud collega’s in Delft. Allemaal ontzettend leuk totdat ik naar buiten loop en mijn fiets niet meer zie staan op de plek waar ik hem had neergezet. Ik zie wel mijn slot liggen, opengebroken en wel. Je hoeft geen strafrecht te hebben gevolgd om te weten dat ik hier helaas slachtoffer ben geworden van diefstal. Na wat gevloek ben ik toch de stad in gegaan om mijn verlies te verdrinken. En eigenlijk ook in de hoop dat ik toch iemand vind die mij mijn eigen fiets probeert te verkopen. In dat geval zou een burgerarrest wel op zijn plaats zijn. Jemig wat leer ik toch eigenlijk veel op die universiteit. Helaas kan ik deze avond niet Artikel 53 lid 4 Wetboek van Strafvordering inzetten en ik beland zoals altijd te laat in bed dan ik eigenlijk van plan was.

Vrijdag 20 januari
De wekker gaat ongeveer rond elf uur. Ik weeg even de voor- en nadelen af tussen het blijven liggen en naar college gaan. Na niet al te lang twijfelen (lees: hooguit 5 seconden) beslis ik om te blijven liggen en voor de rest van de dag eigenlijk niet al teveel uit te voeren. Ik ben toch bang, en misschien ook wel blij, dat het ja zeggen tegen “de week van” mijn week toch wat ongeluk heeft gegeven. Ik hoop vooral dat dat geen blijvende traditie zal zijn.