In Duplo'ers over de grens: Drinking, speaking and studying like a Korean

안녕하세요! Oftewel, Annyeonghaseyo!

Zo begroet ik, terwijl ik een kleine buiging maak, elke dag de bewaker van mijn huis als ik te voet naar college ga. Een buiging maken klinkt misschien gek, maar het is een alledaagse gewoonte in Zuid-Korea. Inmiddels woon ik al drie maanden in Seoul en ben ik lang en breed gewend aan dit soort kleine gewoonten: ik loop nooit meer door een voetgangersstoplicht dat op rood staat, ik bedank altijd voor het eten en ik probeer stil te zijn in de metro. Zuid-Korea heeft een hele eigen cultuur en dat maakt het land zo bijzonder. Ik heb gekozen voor een exchange in Azië zodat ik een totaal andere ervaring zou hebben van mijn studentenleven in Rotterdam en ik kan met volle overtuiging zeggen dat ik die gekregen heb!

Om te beginnen met de universiteit, ik studeer aan de Sungkyunkwan Universiteit. Deze universiteit is in 1398 opgericht en is daarmee de oudste universiteit van Oost-Azië. Dit valt onder andere te zien aan de tempels binnen de gates van de universiteit waar nog regelmatig traditionele bruiloftsceremonies worden gehouden en aan de twee enorme Ginkgo bomen die al in 1519 zijn geplant. Het universiteitsleven is hier totaal anders. Koreanen zijn heel erg gemotiveerd om hoge cijfers te halen. Dit betekent dat het doodstil is in de klas. Daarnaast kijken studenten op tegen professoren. Het is me een paar keer overkomen dat ik vol verbazing zat te kijken terwijl een student braaf ging tellen hoeveel mensen er in de klas zaten omdat de professor zei: “You! Count the students!”. Het komt ook vaak voor dat er iemand ligt te slapen in de klas, soms zelfs een student van de vorige les die nog steeds niet wakker is geworden. Studenten studeren tot diep in de nacht (een deel van de bibliotheek is 24 uur per dag open), waardoor ze overdag in de bibliotheek of de les liggen te slapen. Eén van mijn favoriete klassen is Koreaans. Daar zit ik met alleen maar exchange studenten, die net als ik de docent vaak vol verbazing aankijken als ze een vraag stelt. In de les wordt namelijk alleen maar Koreaans gesproken door de docent. Dit begon al op dag 1, toen mijn ‘seonsaengnim’ (professor) begon met: “tara haseo: aaah, oeeeeh, uuuuu, eeeh..”. Zo leerden wij binnen een week het Koreaanse alfabet lezen.

Zo leerden wij binnen een week het Koreaanse alfabet lezen.

Op de campus zijn studenten heel rustig en misschien braaf, maar in de stad barst het leven los. Seoul is een gigantische stad met zo’n 9,7 miljoen inwoners. Ik woon in het noorden van de stad, vlakbij het oude centrum en alleen al in het wijkje rond mijn universiteit is van alles te doen. Uit de winkels komt keiharde muziek, meestal K-pop, je komt langs arcades waar iedereen schietspelletjes staat te doen of knuffels staat te grijpen, je kan een potje FIFA gaan spelen in de PC rooms en er zit zelfs een ‘raccoon café’ en ‘board game café’. Als je ’s avonds in een dronken bui bent loop dan de ‘noraebang’ binnen voor je eigen karaokekamer en om de paar meter kom je langs een koffietentje of make-up winkel en heerlijk Koreaans eten kan natuurlijk overal. Om na al deze drukte weer tot rust te komen, kun je voor een paar euro naar de Spa of loop je zo de bergen in.

Ik ga graag uit in een van de drie populaire uitgaansgebieden: Itaewon, Hongdae en Gangnam (ja, van het liedje Gangnam Style).

Mijn wekelijkse activiteiten lopen daarom zeer uiteen. Ik heb tripjes gemaakt naar onder andere Busan (de een na grootste stad van Korea) en ik ben een weekend naar Hong Kong geweest, maar de meeste tijd heb ik doorgebracht in Seoul. Ik ga graag uit in een van de drie populaire uitgaansgebieden: Itaewon, Hongdae en Gangnam (ja, van het liedje Gangnam Style). In Hongdae zijn altijd straatartiesten te vinden en in de clubs van Gangnam lopen Koreanen rond die voor duizenden euro’s champagne kopen. Het uitgaansleven lijkt hier wel oneindig, Koreanen staan niet voor niets bekend om hun drankcultuur. Gemiddeld genomen neemt een inwoner 14 shotjes sterke drank per week, twee keer zoveel als Russen! In Seoul kan je daarnaast ook nog veel meekrijgen van de oude cultuur of geschiedenis. Er zijn meerdere paleizen die dateren uit de 14e eeuw en er is een museum dat uitgebreid vertelt over de Koreaanse oorlog.

Al met al, in Zuid-Korea is het leven nooit saai. Ik zou nog wel eindeloos lang kunnen doorpraten over de cultuur, de stad en de mensen, maar dan wordt het artikel iets te lang. Wanneer jullie dit lezen heb ik met veel verdriet afscheid genomen van deze stad, maar gelukkig kan ik dan weer de In Duplo-borrels bijwonen om jullie er nog veel meer over te vertellen!

안녕히가세요! Annyeonghigaseyo!