De week van... de Voorzitter

Het schrijven van “De Week van…”, een eer die menig In Duplo’er al is toegekomen en waar ook ik nu mijn hoofd over ga breken. Want, wat doe ik eigenlijk in de 168 uren die een week rijk is? 

Maandagochtend beginnen we de week, zoals elke week, met een vier uur durende Bestuursvergadering. Menig oud-bestuur en medebestuur van andere verenigingen heeft ons met regelmaat gewezen op de inefficiëntie die onze vergaderingen bevatten, maar dit werkt voor ons, dus kijken we elke maandagochtend weer van negen tot één uur tegen elkaars zelden fris en fruitige koppies aan. Dit keer is er echter iets opvallends aan de hand. Waar normaliter onze Penningmeester zelden op tijd is, en onze Extern standaard een halfuur te vroeg, is dit keer de Penningmeester een minuut te vroeg binnen en de Extern er na een kwartier nog niet. Waar we ons er niet druk om maken indien de eerstgenoemde er na een kwartier nog niet is, bel ik dit keer Nathalie toch maar even om te checken of alles goed gaat. Immers, als zelfs zij te laat is moet er wel écht iets aan de hand zijn. Gelukkig komt ze vijf minuutjes later toch bevroren de kamer binnen strompelen, het bleek dat de treinverbinding tussen Breda (waar de roots liggen) en Rotterdam (waar het hart ligt) op z’n zachtst gezegd niet optimaal was vanmorgen. 

Een half uurtje later dan gepland, doch voorzien van een kopje koffie en een versnapering kunnen we beginnen aan de vergadering. Tweeënhalf uur hebben we nodig om de koers voor onze vereniging uit te stippelen, de marketingplanning, het Interfaculty Rotterdam, onze commerciële partners en alumni, allen passeren zij de revue. Om 12 uur sluit de Reiscommissie aan bij de vergadering. Vorige week vond de Eerstejaarsreis plaats en met het oog op de Studiereis leek het ons een goed idee om te bepalen wat goed ging, en wat iets minder goed, zodat hier in Taipei (solliciteren kan trouwens tot 15 januari) rekening mee gehouden kan worden. Nadat er geluncht is met tosti’s, elke seconde van de Eerstejaarsreis grondig is doorgesproken (geintje natuurlijk) en ik nog een halfuurtje op de kamer ben blijven hangen, vertrek ik naar huis om een poging doen om te studeren. Dit blok volg ik Political Economy als keuzevak voor mijn IBEB-bachelor en Materieel Strafrecht omdat ik een van de lucky few ben die dit vak een tweede maal mag volgen. 

Dat studeren gaat helaas niet van een leien dakje, er blijven maar mailtjes en Whatsappjes binnenstromen over onder andere het Interfaculty Gala (kaartverkoop start op 20 december om 18.00!) en een EHBO-cursus, waardoor ik om de paar minuten afgeleid raak en uiteindelijk besluit dat studeren niet aan mij besteed is vandaag. Ik stap op de fiets naar een niet nader te noemen supermarkt met blauw logo bestaande uit twee letters, doe boodschappen voor de komende week, berg deze op in mijn koelkast en stap vervolgens weer op de fiets naar Hidde. Elke week op maandag eten wij ‘s avonds samen met het bestuur, vanavond is Nino er niet bij, net nu er vanavond nacho’s op het menu staan! De afgelopen weken is er een zeer geëmancipeerde rolverdeling ontstaan waarbij de vrouwen (Nathalie en ik) op de bank liggen en de mannen (Hidde met elke week een andere lieftallige assistent) zich druk maken om de bereiding van het avondmaal. Dat avondmaal smaakt dit keer meer dan prima, waarschijnlijk mede te danken aan de inzet van, daar is hij weer, onze Penningmeester in de keuken.

Een aantal van ons wilden graag op tijd naar huis om nog een klein beetje bij te kunnen slapen van de afgelopen weken, maar ineens ontdekken we dat Batman op televisie is vanavond en na wat morren leggen ook Nathalie en ik ons daar bij neer en kijken we met de mannen mee. Regelmatig worden we uitgelachen om onze verafschuwde reacties, een niet nader te noemen medebestuurslid probeert van iedereen kussens af te pakken en uiteindelijk taaien we rond kwart voor twaalf maar eens af naar huis en beginnen we aan de barre tocht vanuit Rotterdam Noord naar Kralingen, waar ik direct m’n bed in duik.

De volgende ochtend word ik om half 10 pas wakker. Als ik mijzelf naar de keuken heb verplaatst om te gaan bedenken waar mijn ontbijt deze ochtend uit gaat bestaan, blijkt dat niet alleen ik verbaasd ben over dit tijdstip, maar ook mijn huisgenoot. Met een “Hè wat doe jij nog hier, moet jij geen nuttige dingen doen?”, begin ik mijn dag in ieder geval positief! Met mijn ontbijt kruip ik niet veel later achter mijn laptop om het eerste college van Materieel Strafrecht te gaan kijken, ook ik moet er toch eindelijk echt aan gaan geloven. Een paar uur lang doe ik een poging om het college door te komen, maar nadat de timer van het college anderhalf uur aan heeft getikt, besluit ik dat het genoeg is geweest. 

Vanaf 13.00 ga ik aan het werk als Student-Assistent/First Ambassador bij de afdeling Onderwijsmarketing van de ESE. Na de Bachelor Graduation Days halverwege november is het allemaal wat rustiger geworden en deze week werk ik mijn laatste uren van het jaar. Er liggen nog een pen en een chocoladeletter voor mij klaar als bedankje van de afdeling en de Sint. Na een paar uur mailtjes beantwoorden verplaats ik mezelf van de zesde naar de tiende etage van het Tinbergen gebouw, waar ik voor In Duplo nog het een en ander uitzoek. Rond zeven uur komt onze Penningmeester binnen rollen vanuit de Smitse en van werken komt er vanaf dat moment niet veel meer. Een uurtje later haast ik me naar huis, onze nieuwe (tijdelijke) huisgenoot at deze avond alvast een keertje mee en na het eten spelen we nog een potje Party& Co. Zoals degenen die mij kennen wellicht weten, kan ik erg slecht tegen mijn verlies en vanavond is het geluk niet aan mijn zijde, dus vind ik het spelletje niet leuk en vertrek ik niet lang nadat ik niet gewonnen heb naar bed. 

Woensdagochtend word ik een stuk vroeger wakker dan een dag ervoor, dit blok heb ik het geluk om mijn bestuursgenoten en onze leden op woensdag- en donderdagochtend te verblijden met mijn aanwezigheid. Alles lijkt deze ochtend mis te gaan: de koffie is op thuis, de douche bezet, ik ben een van mijn schoenen kwijt en kan als ik eindelijk weg wil ook nog eens mijn sleutels niet vinden. Qua werk kan ik tot op het neurotische af precies zijn, maar het lukt me nog steeds niet om mijn spullen geordend op mijn kamer te bewaren. Eenmaal op de In Duplo kamer aangekomen ga ik direct aan het werk met het verwerken van de binnengekomen e-mails, het maken en inleveren van mijn opdracht voor Materieel Strafrecht, het uitzoeken van een aantal details voor wat langetermijnprojecten en het helpen van Nino met het uitzoeken van de actievenvesten. Tot slot maak ik alvast de agenda voor de Bestuursvergadering van volgende week en stuur ik nog een subsidieaanvraag door naar Nathalie om deze inhoudelijk te laten checken. 

Van mijn lieftallige bestuursgenootjes mag ik in de middag onze kamer in het G-gebouw gebruiken om te studeren, dus van 13.00 tot 19.00 houd ik me bezig met het wiskundige model achter manipulatie en het kijken van colleges over vrijwillige terugtred en wederrechtelijkheid. Tussendoor probeer ik nog een aantal afspraken in te plannen voor de komende weken, onder andere met mijn kersverse nieuwe werkgever. Op 1 december ben ik begonnen als Student Recruiter bij Boer & Croon en al ongeveer een maand proberen een van hun Young Executives en ik een afspraak in te plannen, maar de beide agenda’s lijken dit onmogelijk te maken. Vandaag lukt het dan eindelijk, toch wel het succes van de dag te noemen! Op een gegeven moment word ik hongerig en loop ik wederom naar de In Duplo kamer, het is na het nuttigen van mijn meegebrachte maaltijdsalade tijd voor een vergadering met de Beleidsadviescommissie. In twee uur wordt in rap tempo de huidige stand van zaken binnen de vereniging besproken en enigszins gaar van het vergaderen kruip ik eenmaal thuis gekomen direct mijn bed in. 

Donderdag heb ik opvallend veel moeite om mijn bed weer uit te komen. In de planning lag een paar uurtjes studeren voordat ik met Nathalie richting Den Haag zou vertrekken, maar uiteindelijk verandert dat studeren in uitgebreid ontbijten en voor ik het weet zit ik alweer in de metro. In de metro krijg ik een berichtje van Nino dat mijn artikel over de vrijheid van meningsuiting en het proces tegen Wilders online staat (klik hier). Vrijdag zou de uitspraak in de ‘Minder Marokkanen-zaak’ zijn en van Nino en de Mediacommissie had ik toestemming gekregen om mijn juridische visie op deze zaak op de Duplomaat te publiceren.

Terug naar waarom we nou eigenlijk in die metro zaten: vandaag gaan we langs bij de Rijksoverheid, zij heeft een Besturendag georganiseerd om het imago van de overheid van een laagje stof te ontdoen, en studenten te enthousiasmeren voor de overheid. Eenmaal aangekomen op het Ministerie van Financiën ontdek ik dat twee klasgenootjes van de middelbare school ook op deze dag aanwezig zijn. Gezien het feit dat ik mijn middelbare school in Zuid-Oost Drenthe heb afgerond (ik woonde voorheen in het pittoreske Oosterhesselen, voor de geïnteresseerden), is dit best bijzonder. We praten kort nog even bij voordat het programma start en we verschillende workshops over ondere andere netwerken en de flexibilisering van de AOW bijwonen. Op de afsluitende borrel houden we het niet erg lang vol, we willen allebei onze avond nog nuttig besteden en besluiten het na een halfuurtje voor gezien te houden en huiswaarts te keren. Wederom strandt dat idee van mijn avond nuttig besteden vrij vroeg. Ik kook en eet samen met mijn huisgenoten, kijk Feyenoord en AZ tegelijk en om kwart voor negen kruip ik achter mijn laptop op Nederland – Frankrijk op het EK Handbal te kijken. Ik heb acht jaar zelf gehandbald en met een aantal meiden uit het Nederlands team heb ik nog samen getraind. Hoewel ik al anderhalf jaar geleden mijn laatste wedstrijd speelde in Den Haag, kruipt bloed regelmatig nog waar het niet gaan kan en ik volg het Nederlands team nog steeds op de voet. Na de eerste helft ben ik al bang dat het een deceptie gaat worden, Nederland heeft een kwartier lang niet gescoord. In het handbal worden er gemiddeld 25 doelpunten per wedstrijd gemaakt en een helft is dertig minuten lang, je kunt je dus bedenken dat een kwartier lang niet scoren een redelijk dramatische prestatie is. Wonderbaarlijk genoeg weten de meiden zich op heroïsche wijze terug te knokken en er wordt uiteindelijk gewonnen met 18-17, op naar de volgende ronde! Na de wedstrijd ga ik op een historisch tijdstip slapen: voor het eerst in weken, maanden misschien wel, leg ik om 22.15 mijn telefoon weg.

Vrijdagochtend lukt het me wél om direct aan het werk te gaan. Ik werk mijn mailbox (bijna) leeg, neem een aantal colleges van Political Economy door en probeer Nathalie, uiteindelijk tevergeefs, te helpen in de strijd tegen Facebook haar beleid op het gebied van advertenties. Om 13 uur meld ik mij op de kamer, waar ik nog wat comments van bestuursgenootjes verwerk in de agenda voor de bestuursvergadering en nog wat andere documenten bijwerk. Een uurtje later maak ik mij op voor mijn allerlaatste uurtje op H6-25 van het jaar. Tijdens de Bachelor Graduation Days zijn er 6.103 foto’s gemaakt en aan mij is de schone taak toegekomen om deze foto’s uit te zoeken en te bekijken welke we op de site gaan plaatsen. Na dit uur ga ik weer terug naar H10-13 voor een extra Bestuursvergadering. Er lopen dit jaar flink wat langetermijnprojecten, projecten waar over het algemeen ik mij mee bezighoud. Tijdens de normale vergaderingen worden deze altijd al besproken, maar soms is er behoefte om een bepaald onderwerp wat uitvoeriger te bespreken en vandaag hebben we een sessie ingepland van twee uurtjes. 

Na anderhalf à twee uur is de concentratie op vrijdagmiddag wel op en vertrekt iedereen huiswaarts. Ik doe nog een dappere poging om mij in Political Economy te verdiepen, maar aan het eind van de week is er van mijn toch al beperkte concentratievermogen echt weinig over. Al snel geef ik het dus op, ik kijk twee afleveringen van Suits, hijs mezelf in m’n bestuurspak en fiets naar Nathalie. Vanavond viert MAEUR haar constitutie en Dies, en uiteraard gaan wij even langs om ons lieve broertje te feliciteren. Het blijft, zoals altijd, niet bij even, vanuit de borrel bij S.S.R. wordt er overgestoken naar de Vibes en uiteindelijk lig ik om half 5 in bed.

De volgende ochtend ben ik toch iets minder gelukkig met mijn keuzes van de vorige avond. Ik bedenk me dat ik nog ongeveer de helft van mijn colleges van Political Economy moet doornemen, en twee dagen later mijn tentamen zal plaatsvinden. Ik probeer mezelf met man en macht te overtuigen dat ik uit bed moet en studeren, om 13.00 lukt dat ook eindelijk en een uurtje later zit ik met mijn notitieblok en collegeslides aan tafel. Zoals afgelopen week wel vaker ben ik tussendoor regelmatig afgeleid door mijn mailbox en ik besluit al snel eerst mijn werk voor In Duplo af te ronden, zodat ik daarna rustig kan studeren. Ik stuur de agenda voor de vergadering met Interfaculty Rotterdam, waarvan ik ook voorzitter ben dit jaar, aanstaande dinsdag door naar de andere voorzitters en werk alle binnengekomen mails weg. Als ik daarna weer ga studeren, kan ik me wonderbaarlijk genoeg eindelijk concentreren en tot een uur of tien ‘s avonds probeer ik mij een aantal wiskundige modellen eigen te maken. 

Op zondag kom ik erachter dat deze poging toch een stuk minder geslaagd is dan ik dacht. Per college dat ik doorneem verschijnen er ongeveer een viertal modellen die ik niet begrijp, wat maakt dat het tempo van studeren een stuk lager ligt dan ik gehoopt had. Aan het eind van de dag geef ik het op en eindig ik in een gesprek tussen Nathalie en Niels waarin de meest bijzondere videoclips worden doorgestuurd. Als heel YouTube eenmaal doorgenomen is, pik ik nog een lesje Spaans mee via een app op mijn telefoon. Ik ben al een tijdje bezig met het leren van deze taal en vanavond vindt mijn app het tijd voor een lesje Spaanse openingszinnen. Met de wetenschap dat in het Spaans “Ik zou willen dat ik scheel was, dan kon ik je tenminste twee keer zien.”, vertaald wordt als “Ojalá fuera bizco para verte dos veces”, sluit ik mijn week af.